Τώρα δεν θα υπάρχουν πια δικαιολογίες...
Με την απόκτηση του Φαλκάο η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ προσπαθεί να ανατρέψει τις δυσάρεστες εντυπώσεις και μπορεί επικοινωνιακά να το καταφέρνει αλλά η ρίζα του προβλήματος παραμένει η ανισορροπία στην ενδεκάδα. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Η μετριότατη ανασταλτική λειτουργία και το μη δημιουργικό της κέντρο την κάνουν ευάλωτη και όταν η μπάλα τελικά φτάνει στην επίθεση αυτοί που είναι στην ενδεκάδα δύσκολα μπορούν σε μία ομάδα χωρίς κίνηση να φτιάξουν ευκαιρίες. Ο Φαλκάο είναι μία κίνηση πρώτης γραμμής που πιθανότατα στην Σίτι ή στην Αρσεναλ να άλλαζε και τις ισορροπίες τίτλου. Όμως με τον Κολομβιανό σταρ να παίρνει αυτόματα και φανέλα βασικού σε μία αναιμική Γιουνάιτεντ, το μεγάλο ερωτηματικό είναι ποιος θα μείνει στον πάγκο και θα αρχίσει τη γκρίνια: ο νέος αρχηγός Γουέιν Ρούνει που μέχρι στιγμής απογοητεύει ή ο Ρόμπιν Φαν Πέρσι που εντυπωσίασε στο Μουντιάλ αλλά είναι φανερά ανέτοιμος;
Επίσης άλλο ζήτημα είναι η θέση του Χουάν Μάτα στην ενδεκάδα. Που παίζει τελικά καλύτερα; Η μήπως ο Ζοσέ Μουρίνιο που θεωρούσε πολυτέλεια τον Ισπανό και για αυτό τον έδωσε (με καθόλου άσχημη τιμή) είχε τελικά απόλυτα δίκιο; Γιατί ο Μάτα όταν η Γιουνάιτεντ δεν έχει την μπάλα απλά περπατάει και όταν δεν του «βγαίνει» το ματς είναι στατικός!
Ο Ντι Μαρία φυσικά με τον Φαλκάο στην κορυφή της επίθεσης πιθανότατα θα αποδώσει τα μέγιστα και η ικανότητα του στο ένας με έναν θα καταφέρει να μετατρέψει την προβλέψιμη Γιουνάιτεντ και πάλι σε μία ομάδα που όταν επιτίθεται μπορεί να σου κάνει ζημιά. Ωστόσο ποιος θα μαρκάρει και κυρίως ποιος θα δημιουργήσει; Από τα τωρινά χαφ δεν μπορεί κανείς να περιμένει πως η τελική εικόνα θα αλλάξει άρδην. Ο Ερέρα είναι ένας εξαιρετικός παίκτης που θα χρειαστεί χρόνο στον κόσμο της ταχύτητας που γίνονται τα ματς στην Πρέμιερ Λιγκ ενώ ο Κάρικ όταν επιστρέψει και αν είναι υγιής μπορεί μάξιμουμ να κάνει αυτό που ξέρει και ο Φλέτσερ: να κυκλοφορήσει την μπάλα στα σίγουρα και να παγώσει τον ρυθμό. Δεν μπορεί όμως να κάνει αυτά που για παράδειγμα έχει την ικανότητα να δημιουργεί ο Φάμπρεγκας (και δεν είναι τυχαίο πως αυτόν ακριβώς ήθελε πολύ η Γιουνάιτεντ πριν ένα χρόνο) και που τον είχε επισημάνει ως αναγκαίο εργαλείο ο Σερ Αλεξ πριν αποχωρήσει.
Οσο για την άμυνα μακάρι για τους φίλους της Γιουνάιτεντ η απόκτηση του Ρόχο και του Μπλιντ συν την παρουσία του Σο να λύσουν τα θέματα. Προσωπικά δεν το πολυπιστεύω. Η αμυντική λειτουργία σε αυτό το 3-5-2 που θέλει να χρησιμοποιεί ο Φαν Χάαλ δεν εξυπηρετείται από τέτοιας γκάμας παίκτες και το πιθανότερο είναι να γυρίσει σε 4-2-3-1 για να μπορούν να παίξουν όλοι οι σταρ μαζί! Το ευχάριστο για τον Ολλανδό είναι πως η εικόνα της Γιουνάιτεντ μπορεί να είναι άθλια όμως δύσκολα μπορεί να παίξει χειρότερα και από εδώ και μπρος μόνο βελτίωση μπορεί κάποιος να αναμένει! Όμως με σχεδόν 200 εκατομμύρια ευρώ στις μεταγραφές το ερώτημα που θα κρίνει και το μέλλον του (μαζί με της ομάδας) είναι να δούμε σε λίγο καιρό ποιο ρήμα θα συνοδεύει το ποσό! Το αν θα μπει δηλαδή το δαπανήθηκαν, το ξοδεύτηκαν δίπλα στα 200 εκατομμύρια ή το επενδύθηκαν; Αυτό θα σημαίνει πως η Γιουνάιτεντ θα ανακάμπτει οπότε όλα καλά. Αν όχι όμως;
Τότε δύσκολα θα βρεθούν δικαιολογίες. Σπάνια κάποια ομάδα ξόδεψε τόσα πολλά σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα ειδικά αν συνυπολογίσουμε τα χρήματα που δόθηκαν και για τον Μάτα (50 εκατομμύρια ευρώ) τον Γενάρη, άρα δεν μπορεί να υπάρχουν δικαιολογίες. Η κλεψύδρα έχει πια ήδη γυρίσει για τον Φαν Χάαλ και το τι θα γίνει στο υπόλοιπο της σεζόν θα καθορίσει και το αν θα παραμείνει και την επόμενη σεζόν στον πάγκο. Το μεγάλο λάθος του ήταν πως όταν υπέγραψε είπε πως δεν χρειάζεται χρόνος, μετά όταν ανέλαβε πως θέλει τρεις μήνες που πάντα είναι δύσκολη περίοδος σε κάθε ομάδα που δούλεψε και τώρα τόνισε πως πιθανότατα θα χρειαστεί υπομονή όλη τη χρονιά, κάτι απόλυτα λογικό αν το έλεγε από την πρώτη μέρα! Για μία ομάδα που συνήθισε να έχει έναν τεχνικό για 27 χρόνια και μάλιστα με μία απίστευτη σειρά επιτυχιών, ο χειρότερος σύμβουλος θα είναι ο πανικός αν αρχίσει να αλλάζει προπονητή κάθε δώδεκα μήνες!
