Ο Βενγκέρ επέβαλλε νέα κουλτούρα στο αγγλικό ποδόσφαιρο!
Την 1η Οκτωβρίου συμπληρώθηκαν 18 χρονια από τη μέρα που ένας διοπτροφόρος Γάλλος αναλάμβανε καθήκοντα προπονητή σε μία από τις πιο παραδοσιακές δυνάμεις στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Και σε αυτό το διάστημα που κύλησε ελάχιστοι άνθρωποι σε όλη την ιστορία του ποδοσφαίρου κατάφεραν όπως ο Αρσέν Βενγκέρ στη θητεία του στην Αρσεναλ να αλλάξουν το DNA ενός συλλόγου.
Την 1η Οκτωβρίου του 1996, τη μέρα που υπέγραφε , μία εφημερίδα έβαλε ως τίτλο το απίθανο «ARSENE WHO?». Ενας Γάλλος με ύφος δασκάλου και με γυαλάκια, ήταν μακριά από το κλασσικό στυλ που θα περίμενε κανείς να αναλάβει μάνατζερ σε μία αγγλική ομάδα.
Τα γραφεία στοιχημάτων έβγαζαν τα ποσοστά για το αν θα άντεχε μέχρι τα Χριστούγεννα! Αλλά ο Αλσατός που προερχόταν από την Ιαπωνία, κατάφερε μέσα σε να αλλάξει την εικόνα της Αρσεναλ, από το βαρετό και μονόχνωτο τρόπο παιχνιδιού σε ένα σύγχρονο και πολύ αρεστό στο μάτι στυλ. Αλλά νομίζω πως παράλληλα κατάφερε και κάτι άλλο: να βοηθήσει καταλυτικά στην αλλαγή ολόκληρης της φιλοσοφίας του αγγλικού ποδοσφαίρου.
Ο Αρσέν Βενγκέρ ήταν ο άνθρωπος που διαφοροποίησε το πώς οι Αγγλοι βλέπουν τους ξένους προπονητές. Τότε οι πιο έγκυροι αρθρογράφοι, έγραφαν πως είναι αδύνατο να μπορέσει μία ομάδα να πετύχει υψηλούς στόχους με ξένο προπονητή. Τά τελευταία χρόνια γράφουν το ακριβώς αντίθετο, επιμένοντας πως κανείς Αγγλος τεχνικός δεν είναι σε θέση να πετύχει ότι ο Βενγκέρ 'η ο Μουρίνιο!
Αν πάντως αντιληφθεί κανείς πόσο πολύ άλλαξε ο Βενγκέρ τον τρόπο που αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο οι Αγγλοι, θα συνειδητοποιήσει πως επέβαλλε ουσιαστικά μία νέα κουλτούρα! Το ωραίο σαν έννοια για τον μέσο Βρετανό οπαδό ήταν η δύναμη, το πάθος, η υπερβολική ορμή και η ταχύτητα στο ματς. Ο Βενγκέρ κατάφερε με τα χρόνια να αλλάξει την οπτική γωνία. Η ταχύτητα είναι το μόνο που δεν άλλαξε όμως έβαλε μέσα στην καθημερινότητα πράγματα που η Αρσεναλ για παράδειγμα.αγνοούσε για δεκαετίες....τοpassing game, την υπομονή στην εκδήλωση της επίθεσης, την κάθετη μπαλιά. Τα συνδύασε με μία ξεκάθαρη επιθυμία να παίρνεις αποτέλεσμα δια της επιβολής του ρυθμού σου στον αντίπαλο και όχι όπως έκαναν επί χρόνια με τον Τζορτζ Γκρέιαμ στον πάγκο οι «κανιονιέρηδες» με αμυντικό παιχνίδι μακρινές μπαλιές και αντεπιθέσεις.
Ο Βενγκέρ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο τεχνικό σε μεγάλη ομάδα , ξέρει να δουλεύει με τις ακαδημίες. Ο τρόπος που η Αρσεναλ λειτουργεί και ο τρόπος με τον οποίο έχει επενδύσει στα τμήματα υποδομής έφτασε κάποια στιμή να συναγωνίζεται ακόμη και τον βασιλιά του είδους , τον Αγιαξ.
Και ο Βενγκέρ ποτέ δεν φοβήθηκε να δώσει ευκαιρία σε μικρό. Οταν η πιο νεανική ενδεκάδα στην ιστορία του κλαμπ το Οκτώβριο του 2009 διέλυσε με 6-0 την Σέφιλντ Γιουνάιτεντ από τα παιδιά που ήταν μόλις 16 και 17 χρονών, αμέσως καταλάβαινες πως ο Τζακ Γουίλσιρ θα έκανε καριέρα. .
Ο Αλσατός τεχνικός πήρε τον 16χρονο Σεσκ Φάμπρεγκας το 2004 και τον έβαλε να αντικαταστήσει ολόκληρο Πατρίκ Βιειρά. Εγινε ο νεότερος Ευρωπαίος σκόρερ στην ιστορία του κλαμπ, σκοράροντας με την Ρόζενμποργκ, και μόλις ο Βενγκέρ ολοκλήρωσε την πώληση του Βιειρά στην Γιουβέντους τον έκανε βασικό. Το ίδιο έγινε κατά καιρούς με τον Σονγκ, τον Ντιαμπί, τον Εμπουέ, ενώ έτσι σε μία νύχτα έκανε βασικό τον Ασλει Κόουλ, πριν από ματς με την Μπάγερν, τον Σεντέρος πριν από ντέρμπι με την Τότεναμ.
Αλλά ξέρει να κάνει και επιλογές που στα μάτια άλλων μοιάζουν λάθος και αποδεικνύονται εξαιρετικές. Οταν το 1999 προχώρησε στην απόκτηση του Ανρί από την Γιουβέντους όπου βολόδερνε σαν εξτρέμ, πολλο΄απόρησαν. Τον μετέτρεψε στον πληρέστερο κυνηγό του κόσμου!
Ο Βενγκέρ περνώντας το κατώφλι του «Χάιμπουρι» το 1996 δεν αντικαθιστούσε μόνο έναν ξεπερασμένο προπονητή τον Μπρους Ρίοκ, αλλά ταυτόχρονα χάραζε και την στρατηγική της μετατροπής μία ομάδας με ποδόσφαιρο τόσο βαρετό όσο και το να βλέπεις βάρκες να κουνιούνται σε λιμάνι! Η Αρσεναλ του 1996 με την Αρσεναλ του 2014 απέχουν σε νοοτροπία και σε λογική όχι 18 χρόνια αλλά έναν αιώνα! Και ο Βενγκέρ με την επιμονή του στα νέα παιδιά και στο καλό ποδόσφαιρο δείχνει σε όλους μία δύσβατη διαδρομή που όμως οδηγεί σίγουρα στην επιτυχία. Φυσικά οι σκεπτικιστές λένε πως δεν κερδίζει τίτλους, Σοβαρά; Οι τρεις τίτλοι πρωταθλήματος τα δύο νταμπλ, τα πέντε Κύπελλα Αγγλίας είναι αμελητέα ποσότητα; Πότε η Αρσεναλ ιστορικά κατακτούσε περισσότερα τρόπαια;
Ναι , πέρασαν εννιά χρόνια χωρίς σημαντικό τίτλο έως το φετεινό τελικό του F.A.Cup και την ανατροπή με την Χαλ αλλά επί των ημερών του Αλσατού η Αρσεναλ έφερε σε πλήρη ισορροπία και την διοικητική και τη αγωνιστική σταθερότητα. Η παρουσία της ομάδας στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2006 παραμένει ένα ξεχωριστό επίτευγμα αλλά η μεγαλύτερη σεζόν του ήταν και θα μείνει για πάντα το αήττητο πρωτάθλημα του 2003-2004. Σε μία εποχή που δεν είναι το 1888 που το έκανε η Πρεστον αλλά ο 21 ος αιώνας κατάφερε να μην χάσει σε 49 ματς στο πρωτάθλημα!
Φυσικά υπάρχει γκρίνια από κάποιους. Πέρσι προηγήθηκε για μεγάλο διάστημα στην βαθμολογία αλλά μένοντας χωρίς σέντερ φορ στο κρίσιμο κομμάτι μετά τον Γενάρη ωέπεσε στην τέταρτη θέση. Φέτος χάνοντας και πάλι από την Τσέλσι του Μουρίνιο ( που πραγματικά είναι απορίας άξιον πως έστω και μία φορά σε 12 ματς δεν τον έχει νικήσει ο Βενγκέρ ) Αρσεναλ δείχνει ανήμπορη να παλέψει για το πρωτάθλημα. Ομως η λογική λέει πως αν μία ομάδα αποφασίσει να αλλάξει ένα τόσο εμβληματικό προπονητή οφείλει να είναι έτοιμη για το σοκ της μεταβατικής περιόδου! Μπορεί να είναι καλύτερη η νέα εποχή μπορεί όμως (όπως βιώνει ήδη η Γιουνάιτεντ) να είναι επώδυνη! Και αυτό είναι τροφή για σκέψη....
