Ένα Λιγκ Καπ που θυμίζει …Κύπελλο!
Ένας τελικός Λιγκ Καπ που θα τον δουν σε ζωντανή μετάδοση 100 χώρες σε όλο τον πλανήτη (ευτυχώς και η Ελλάδα μέσω ΑΝΤ1) μοιάζει πιο πολύ με παιχνίδι για το FA Cup και βρίσκει ως αντιπάλους δυο εξαιρετικές ομάδες! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Τόσο η Τσέλσι που θέλει το πρώτο της τρόπαιο ύστερα από την επιστροφή του Μουρινιο στο Λονδίνο, όσο και η Τότεναμ που μέτρα επτά χρόνια δίχως τίτλο μπορούν να μας κάνουν το μεσημέρι της Κυριακής να θυμηθούμε τελικούς από παλιά! Τότε που αυτό το τρίτο τη τάξει κύπελλο δεν το σνόμπαρε κανείς και φυσιογνωμίες όπως ο Μπόμπ Πέισλι, ο Μπράιαν Κλαφ και ο Μπιλ Νίκολσον που είχαν κατακτήσει ευρωπαϊκούς τίτλους κατέβαζαν τις κανονικές τους ομάδες σε όλη τη διάρκεια της διοργάνωσης θεωρώντας σημαντικό το να μπολιαστούν οι παίκτες με το "μικρόβιο της επιτυχίας".
Μπορεί οι ομάδες να μην έχουν εξαντληθεί από τα πολλά ματς στα τέλη Φλεβάρη, μπορεί να βοηθά το ότι δεν προηγείται ο πανικός που συνήθως καλύπτει όλη την προηγούμενη εβδομάδα τον τελικό του Κυπέλλου, πάντως η αλήθεια είναι πως οι τελικοί του Λιγκ Καπ καταλήγουν να είναι ωραία ματς! Αν και πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις, σε γενικές γραμμές τα τελευταία 15 χρόνια απολαύσαμε ωραίους τελικούς!
Το 2005, ακριβώς μια δεκαετία πίσω, ήταν ο πρώτος τίτλος του Μουρίνιο επί αγγλικού εδάφους και αυτό ήταν το ματς που σηματοδότησε την μετατροπή της Τσέλσι από μια καλή ομάδα σε serial winner!
Ήταν το …χορταστικό 3-2 επί της Λίβερπουλ και εκείνη τη μέρα όλοι κατάλαβαν πως ο Μουρίνιο δεν είχε έρθει απλά στην Αγγλία για να πάρει τα λεφτά του Αμπράμοβιτς, αλλά για να κατακτήσει τρόπαια!
Ένα χρόνο μετά, ο Σερ Αλεξ πολύ έξυπνα πήρε στα σοβαρά το Λιγκ Καπ επειδή ήταν μια διέξοδος στα χρόνια χωρίς επιτυχία που βίωνε εκείνη τη στιγμή η ομάδα του και η άνετη νίκη της Γιουνάιτεντ με 4-0 επί της Γουίγκαν του έδωσε ανάσα και πρόσθεσε ένα ακόμη κύπελλο στην τροπαιοθήκη του συλλόγου.
Το 2007 η επικράτηση της Τσέλσι επί της Αρσεναλ με 2-1 είχε καλό θέαμα, ενώ το 2008 ήταν η σειρά της Τότεναμ -με τον Χουάντε Ράμος στον πάγκο- να πανηγυρίσει επί των «μπλε», νικώντας με 2-1 στην παράταση.
Οι «σπερς» έφτασαν στον τελικό και της επόμενης χρονιάς, όμως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κατάφερε να πάρει τη νίκη στα πέναλτι.
Το 2010, οι «κόκκινοι διάβολοι» κατέκτησαν το τέταρτο Λιγκ Καπ της ιστορίας τους απέναντι στην Αστον Βίλα (2-1),με την ηττημένη όμως να παλεύει πολύ πριν λυγίσει!
Το 2011 ήρθε το αναπάντεχο 2-1 της Μπέρμιγχαμ επί της Άρσεναλ και το 2012 η Λίβερπουλ χρειάστηκε τη διαδικασία των πέναλτι για να επικρατήσει της Καρντιφ, μετά από ένα συγκλονιστικό ματς που τελείωσε 2-2.
Από τη δεκαετία του 70 που μπήκε στην ζωή μας αυτός ο πρώτος τελικός της χρονιάς, ήταν μια εμπειρία που στην εποχή των είκοσι συνολικά τηλεοπτικών μεταδόσεων τον χρόνο, η εικόνα μάς μετέφερε νοερά στο Γουεμπλει!
Πρώτη φορά που είδαμε ζωντανά στην χώρα μας τον τελικό Λιγκ Καπ ήταν ένα απόγευμα του 1972. Ήταν ο μοναδικός τίτλος στην ιστορία της Στόουκ Σίτι, με τον Γκόρντον Μπανκς κάτω από τα δοκάρια, με αντίπαλο το φαβορί, την Τσέλσι του Οσγκουντ, του Μπονέτι και του Χάντσον.
Από τότε και για κάποια χρόνια το ματς το βλέπαμε σε μαγνητοσκόπηση και έτσι χάσαμε τη ευκαιρία να απολαύσουμε το εκπληκτικό ανάποδο ψαλίδι του Ντένις Τιούαρτ εναντίον της Νιούκαστλ που χάρισε το 1976 τον τελευταίο τίτλο στη Μάντσεστερ Σίτι μέχρι την άφιξη των Αράβων!
Από τις οθόνες μας πέρασαν η εκπληκτική Νόττιγχαμ του Κλάφ (ειδικά στο 3-2 με την Σαουθάμπτον το 1979) και η Λίβερπουλ που κέρδιζε για τέσσερις σερί σεζόν στις αρχές της δεκαετίας του 80, με τον τελικό του 1983 να ξεχωρίζει. Τότε ο 18χρονος Γουάιτσαιντ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχε γίνει ο νεότερος σκόρερ στους τελικούς, πριν ο Ρόνι Γουίλαν βάλει με ένα φαλτσαριστό σουτ μπροστά στο σκορ τη Λίβερπουλ .
Τα επόμενα χρόνια, ο τίτλος κατέληξε σε ομάδες όπως η Οξφορντ, η Νόριτς, η Λούτον επιβεβαιώνοντας αυτούς που το θεωρούσαν πιο ανοιχτό σε προβλέψεις από το FA Cup.
Στον 21ο αιώνα το "μικρό κύπελλο" επηρεάστηκε από τα λεφτά της Πρέμιερ Λιγκ, όπως και από το Τσάμπιονς Λιγκ. Οι «μεγάλοι» σνόμπαραν τη διοργάνωση με αποτέλεσμα να χαθεί η αίγλη που είχε. Το ότι έδινε θέση στην Ευρώπη, ελάχιστα απασχολούσε αυτούς που κάθε χρόνο ήξεραν πως δεν απειλούνται και αυτό φάνηκε όλο και περισσότερο από το 2000 και μετά. Ευτυχώς κάποιοι προπονητές όπως ο Μουρίνιο δεν το σνομπάρουν και ο Ποκετινο επίσης φέτος είδε την ευκαιρία να πάρει ένα τίτλο με το «καλημέρα» στο βόρειο Λονδίνο! Και αυτό κάνει πραγματικά ενδιαφέροντα τον τελικό γιατί και οι δυο θέλουν για δικούς τους λόγους αυτό το κύπελλο!
Για το μάτι του ουδέτερου αυτό το ματς μοιάζει εξαιρετικό για να δούμε καλή μπάλα και αρκετά γκολ όπως γινόταν παλιά, τότε που μετρούσε πολύ να πάρεις αυτό το πρώτο εγχώριο τρόπαιο της χρονιάς!
