Αν βρει λύση για Ρούνεϊ ολα απλοποιούνται!
Στην «Τρικυμία» ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ αναφέρει σε κάποιο σημείο ότι «η κόλαση είναι άδεια, και όλοι οι διάβολοι είναι εδώ». Έλα που όμως λίγο έλειψε οι... «κόκκινοι διάβολοι» να τραβήξουν το δρόμο της κολάσεως, αν ο Μέμφις Ντεπάι δεν αποφάσιζε να γίνει ο από μηχανής θεός της ομάδας του Φαν Χάαλ, ανοίγοντας το δρόμο προς τον... παράδεισο.
Διότι μόνο ως «παράδεισος» μπορεί να χαρακτηριστεί η είσοδος της Γιουνάιτεντ στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, πράγμα που είναι φέτος αυτοσκοπός για την ομάδα του Μάντσεστερ.
Το τελικό 3-1, με τον τρόπο που ήρθε απέναντι στη Μπριζ, αποσόβησε την καταστροφή και έσωσε την πρώτη φετινή παρτίδα. Αφενός διότι η Γιουνάιτεντπαίρνει μια βαθιά οικονομική ανάσα από την πρόκριση της, μιας και το νέο τηλεοπτικό συμβόλαιο με την BT θα βάλει το λιγότερο, στα ταμεία του συλλόγου περίπου 140 εκ. ευρώ και αφετέρου διότι θα προσδώσει στο σύλλογο τη λάμψη από τα... αστέρια, που έλειπε εδώ και 504 βράδια, από το Θέατρο των Ονείρων.
Ωστόσο το σημαντικό απέναντι στη Μπριζ είναι το γεγονός πως η ομάδα του Φαν Χάαλ έβγαλε μια εικόνα από το παρελθόν και θυμήθηκε την παλιά καλή Γιουνάιτεντ. Την ομάδα που την εποχή Φέργκιουσον δεν ίδρωνε όταν έμενε πίσω στο σκορ και που είχε τους τρόπους και τις ποδοσφαιρικές δικλείδες, να παίρνει στο τέλος αυτό που ήθελε και κυρίως αυτό που έπρεπε.
Η αντίδραση της μετά το φτηνό αυτογκόλ του Κάρικ,ήταν κάτι παραπάνω από εξαιρετική. Ο Μόμφις Ντεπάι που πήρε το βάπτισμα του πυρός στο πρώτο του ευρωπαϊκό ματς, δικαιολόγησε απόλυτα τα 32 εκ. που κατέθεσε στα πόδια του για να τον φέρει ο Φαν Χάαλ, αλλά κυρίως έδειξε πως μπορεί να χωρέσει και με το παραπάνω, στη φανέλα με το... «7». Τα δύο εξαιρετικά γκολ αλλά και η ασίστ που έβγαλε στον Φελαϊνί, φανερώνουν περίτρανα πως η βαριά φανέλα με το «7» βρήκε κορμί να πορευτεί μετά τους Μπεστ, Καντονά, Μπέκαμ και Κρι
Στα αμιγώς αγωνιστικά, ο Φαν Χάαλ έδειξε πως έχει μια ξεκάθαρη εικόνα για το πως θέλει να παίξει φέτος. Το σαφώς καλύτερο ρόστερ και οι ποδοσφαιριστές με ποιοτικότερα χαρακτηριστικά που ήρθαν, βοηθούν τον Ολλανδό, να ξεφύγει από το στείρο 4-3-3 και να πορευτεί με το πιο ευέλικτο 4-2-3-1.
Μοναδική αγωνία και αγκάθι αυτής της ομάδας είναι το κατά πόσο ο Ρούνεϊ μπορεί να γίνει και πάλι κλασικό φορ. Τα τελευταία χρόνια ο Άγγλος επιθετικός έχει γίνει αφενός πιο... σοφτ και αφετέρου δεν παίρνει τις μπάλες που πρέπει στην περιοχή από τα εξτρέμ. Σε αντίθεση με το 2009 αλλά και το 2011-2012, όταν είχε πετύχει 27 γκολ, ο Ρούνεϊ δείχνει να μην μπορεί να προσφέρει όσα θέλει ο ίδιος αλλά και οι οπαδοί, στην ομάδα του.
Σε αυτή την στήριξη, προκειμένου να βρει λύση με τον Ρούνεϊ, κάνοντας τον επιτέλους αποτελεσματικό, πόνταρε και ο Φαν Χάαλ με την απόκτηση του Πέδρο, αλλά του τα χάλασε η Τσέλσι την ύστατη ώρα. Ένας κρυφός φορ με εκρηκτικότητα και καλή τελική πάσα όπως ο Πέδρο ή όπως ο Μίλερ που ακούγεται –αν και δύσκολα θα τον αφήσει να φύγει η Μπάγερν- θα ήταν μια ουσιαστική λύση που θα έλυνε το γρίφο της επίθεσηςκαι ίσως θα βοηθούσε τον Ρούνεϊ να βρει δίχτυα και επιτέλους να θυμίσει κάτι από τα παλιά.
Από εκεί και πέρα αγκάθι παραμένει για τη Γιουνάιτεντκαι η θέση του κεντρικού αμυντικού. Μπορεί να γέμισε στα χαφ με παίχτες όπως ο Μάτα, ο Φελαϊνί, ο Ερέρα, ο Σβάινστάιγκερ και ο Μπλιντ, αλλά εξακολουθεί να παρουσιάζει ανισορροπία στα μετόπισθεν. Ο στόπερ κλάσης που χρειάζεται μπορεί να την βάλει στο... κόλπο του πρωταθλήματος και να προσφέρει στην ομάδα τη σταθερότητα που της λείπει.
Αν γίνει η συγκεκριμένη προσθήκη, σε συνδυασμό με την παραμονή του Ντε Χέα, αν και εφόσον πειστεί ως την ύστατη ώρα πως αξίζει να μείνει ένα επιπλέον χρόνο, τότε θα μιλάμε για μια πλήρη Γιουνάιτεντ που θα μπορεί με σωστό ροτέσιον να διεκδικήσει
Πηγή: Sportday
