 |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |
Κόντρα στη συζήτηση για τα μεγάλα πρωταθλήματα και ποιο υπερέχει ανάμεσα σε Premier, La Liga ή Bundesliga, η Championship έχει αποδείξει πολλάκις και θα το κάνει και φέτος, πως σίγουρα είναι μακράν το καλύτερο απ' οποιοδήποτε άλλο του επιπέδου του. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Ακόμα για τα σημερινά στάνταρ όπου το ποδόσφαιρο πλέον δεν σταματά σε κανένα κομμάτι της χρονιάς, μοιάζει πραγματικά απίστευτο το ότι 30 Ιουλίου παίχτηκε κάποτε ο τελικός του Παγκόσμιου Κυπέλλου! Και ο ήρωας μιας ολόκληρης χώρας έφαγε πόρτα σε μπαρ το ίδιο βράδυ. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Έχει δίκιο ο Ζοσέ Μουρίνιο άσχετα αν ο ίδιος το λέει με υστεροβουλία, πως μετά τις μεταγραφές που έκανε η Λίβερπουλ ο Γιούργκεν Κλοπ είναι πλέον υποχρεωμένος να πάρει τίτλους. Μόνο που ο Πορτογαλος οφείλει να θυμάται πως στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάμε για σχοινί. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Τέτοια εποχή πέρσι έγραψα πως θα ήταν δύσκολο να δούμε μία αγγλική ομάδα στο Κίεβο, στον τελικό του UEFA Champions League αλλά όχι αδύνατο και η παρουσία της Λίβερπουλ με δικαίωσε αν και πολλοί διαφωνούσαν ακόμα και με τη σκέψη εκείνη την εποχή. Η αλήθεια είναι πως πίστευα περισσότερο στις δύο ομάδες του Μάντσεστερ για να πάνε μακριά, αλλά το ποδόσφαιρο δεν είναι εξισώσεις. Τώρα όμως λέω πως μία αγγλική ομάδα οφείλει να είναι πάλι στον τελικό της Μαδρίτης. Γράφει ο Χρηστος Σωτηρακόπουλος.
Η νίκη της Γαλλίας το 1998 έφερε τότε το διαπολιτισμικό ζήτημα - που στο ποδόσφαιρο είναι μια πραγματικότητα - στο προσκήνιο των μέσων ενημέρωσης. Οι νικητές ήταν τώρα το 2018 πάλι οι Γάλλοι με μια ομάδα που είχε σημαντικό αριθμό παικτών με μικτή κληρονομιά, γιοι ή εγγόνια μεταναστών. Αυτός ο συνδυασμός, αυτό το μπλέξιμο της διαφορετικότητας είναι στο ποδόσφαιρο η υπεροχή του ως παιχνίδι απέναντι σε όλα τα άλλα! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Ο πιο διαφορετικός Ιταλός προπονητής της τελευταίας εικοσαετίας πάει στην πιο «ιταλική» ομάδα της Premier League. Και το England365 σας είχε προαναγγείλει ως δεδομένο αυτό τον γάμο εδώ και πολλές ημέρες. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Εδώ είμαστε λοιπόν... Κάπου που το αγγλικό ποδόσφαιρο δεν έχει συνηθίσει να βιώνει σε εθνικό επίπεδο! Τελευταία φορά ήταν πριν από 22 χρόνια στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, προηγούμενη σε Μουντιάλ πριν από 28 χρόνια. Και να μην θες να το χαρακτηρίσεις έτσι, είναι μία ευκαιρία ζωής. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Το 1990 ο αείμνηστος Μπόμπι Ρόμπσον πήγε την Αγγλία σε έναν ημιτελικό Μουντιάλ αλλάζοντας το παραδοσιακό 4-4-2 του αγγλικού ποδοσφαίρου βάζοντας τρεις στην άμυνα και ο Γκάρεθ Σαουθγκέιτ ακολούθησε αυτό τον δρόμο μετατρέποντας τα στερεότυπα φτάνοντας και πάλι τα λιοντάρια στην τετράδα 28 χρόνια μετά. Όμως ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος γράφει για έναν άλλο προπονητή που έχει τεράστια επιρροή σε αυτή την αγγλική ομάδα στο Μουντιάλ. Τον Μαουρίτσιο Ποτσετίνο.
Την τελευταία φορά που βρέθηκαν τα τρία λιοντάρια στα ημιτελικά του Παγκόσμιου Κυπέλλου Πρωθυπουργός ήταν ακόμα η Μάργκαρετ Θάτσερ, δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα, ο Λουτσιάνο Παβαρότι ήταν νούμερο ένα στα charts με το Nessun Dorma από την όπερα του Puccini που είχε ως σήμα το BBC για τις εκπομπές του. Α, και πρωταθλήτρια Αγγλίας ήταν η Λίβερπουλ... Ναι, για τόσο παλιά μιλάμε! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Η δεκαετία του ΄20 έδωσε την ώθηση που χρειαζόταν το ποδόσφαιρο για να γίνει το δημοφιλέστερο άθλημα και φυσικά αυτό που βοήθησε ήταν η ύπαρξη της πρώτης υπερομάδας. Η Ουρουγουάη από το 1922 ήταν η νέα δύναμη και την θεωρούσαν άτρωτη. Μια ομάδα που την αποτελούσαν κυρίως φτωχοί παίκτες, οι οποίοι έβλεπαν το ποδόσφαιρο ως την μοναδική τους διασκέδαση. Και καλή ώρα όπως σήμερα που παίζει με τη Γαλλία, ένα τέτοιο ματς βοήθησε να γιγαντώσει ο μύθος της Celeste την 1η Ιουνίου του 1924. Γράφει ο Xρηστος Σωτηρακόπουλος.
