Ο πίνακας δεν λέει ψέματα ποτέ, αν και υπάρχουν 180 λεπτά ακόμη!
Μέσα σε ένα μήνα η Σίτι έφερε τούμπα τη βαθμολογία και τα προγνωστικά. Πλέον κρατά στα χέρια της το πρώτο της πρωτάθλημα ύστερα από 44 χρόνια, αλλά ακόμη δεν έχει τελειώσει η κούρσα.
Η πιο τρελή ανατροπή της τελευταίας 20ετίας βρίσκεται πια επί θύραις και εκείνο που κάνει ακόμη πιο εντυπωσιακή την επιτυχία των «σίτιζενς» γιατί είχαν ως αντίπαλο όχι την Τσέλσι, τη Λίβερπουλ ή την Αρσεναλ, αλλά την ομάδα που ξέρει καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη το να υπερασπίζεται την πρωτιά και τα κεκτημένα. Η Γιουνάιτεντ μόνο μία φορά έχει πετάξει δικό της πρωτάθλημα, αλλά ήταν πριν γίνει καν η Πρέμιερ Λιγκ το 1992. Τότε αν και βρισκόταν έξι πόντους μπροστά από τη Λιντς Γιουνάιτεντ, στα τελευταία 10 ματς πήρε μόνο 14 πόντους και έχασε μέσα από τα χέρια της τον τίτλο.
Τότε η αναμονή της έφτανε τα 26 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα και ο Φέργκιουσον ένιωθε στο πετσί του ξανά την αμφισβήτηση πριν οδηγήσει τελικά το 1993 την ομάδα του στο πρώτο της πρωτάθλημα από το1967 αλλάζοντας για πάντα την ιστορία. Ο Σκωτσέζος τεχνικός ξέρει καλύτερα από τον καθένα πώς να «φτιάχνει» την ομάδα του πριν το τελευταίο δίμηνο, τότε που κρίνονται τα πρωταθλήματα και κυρίως πώς να τους έχει έτοιμους για τόσο μεγάλα ματς σαν το προχτεσινό. Αυτό είναι που κάνει μεγάλη εντύπωση, το πώς δηλαδή έχασε η Γιουνάιτεντ, τόσο εύκολα. Το σκορ ξεγελά κάποιον που δεν έχει δει το ματς, αφού το τελικό 1-0 (με γκολ από κεφαλιά του Κομπανί, ύστερα από κόρνερ) μπορεί να αφήνει την εντύπωση πως έγινε μάχη. Η πικρή αλήθεια είναι πως η πρωτοπόρος έως τη Δευτέρα, έπεσε αμαχητί! Παιχνίδι που η Γιουνάιτεντ δεν έκανε σουτ στο τέρμα, είναι κάτι ανήκουστο. Είχε συμβεί σε μία ήττα από την Αρσεναλ το 2009, αλλά όχι σε τόσο κρίσιμο σημείο της σεζόν. Τα τελευταία 20 χρόνια η Γιουνάιτεντ τερματίζει πρώτη ή δεύτερη (με μία μόνο χρονιά το 2002 όταν βγήκε τρίτη) και αυτό από μόνο του λέει πολλά. Δεν είναι εύκολο για καμία ομάδα να αρπάξει τον τίτλο από τον Φέργκιουσον και τη Γιουνάιτεντ και για αυτό όλοι θεωρούσαμε σίγουρο την Πρωταπριλιά πως είχε κατακτήσει ακόμη ένα τρόπαιο. Τότε, μόλις ένα μήνα πίσω οι μπουκς έδιναν μόλις 1,04 στη Γιουνάιτεντ για να κατακτήσει το πρωτάθλημα με τη Σίτι σε τιμές που ακουμπούσαν το 14, αλλά και πάλι μόνο ένας τρελός θα προέβλεπε αυτό που έγινε. Η ήττα από τη Γουίγκαν και η ισοπαλία με την Εβερτον, σε ένα ματς που σκόραρε τέσσερις φορές, είναι αποτελέσματα χωρίς λογική, αλλά το ποδόσφαιρο για αυτό είναι το ωραιότερο παιχνίδι, επειδή είναι τόσο απρόβλεπτο που σε αφήνει πάντα με ανοιχτό το στόμα.
Φυσικά η Σίτι έχει πια τον τίτλο στα χερια της. Χρειάζεται ωστόσο μία νίκη στο Νιούκαστλ (σε μία δύσκολη έδρα, όπου απλά θυμίζω η Γιουνάιτεντ συνετρίβη με 3-0 τον Γενάρη) και μετά ακόμη μία με την ΚΠΡ στην έδρα της για να είναι πρώτη, αν δεν συμβεί κάτι εξωφρενικό με τη διαφορά τερμάτων αφού τώρα προηγείται με συν 8. Η Γιουνάιτεντ από την άλλη έχει να παίξει με τη Σουόνσι στο «Ολντ Τράφορντ», πριν πάει στο Σάντερλαντ, αλλά δεν εξαρτάται πια το πρωτάθλημα από την ίδια.
Για την ομάδα του Μαντσίνι τα εύσημα είναι πολλά. Δεν παράτησε τη προσπάθεια όταν έμεινε 8 πόντους πίσω και στο κρίσιμο ματς βγήκε με σωστό προσανατολισμό. Αντίθετα ο σερ Αλεξ έκανε μεν λάθη (επιλογές Παρκ και Νάνι, αφήνοντας τον Γουελμπεκ και τον Βαλένσια στον πάγκο), αλλά για να είμαστε δίκαιοι μαζί του, συνήθως έτσι την πατάνε όλοι οι προπονητές που ξέρουν πως τους κάνει και η ισοπαλία. Δεν είναι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που ενώ λέει πως πάει για τη νίκη, ουσιαστικά με 4-5-1 θέλει να μη χάσει. Και κυρίως εκείνο που πρόδωσε τη Γιουνάιτεντ ήταν η κακή εμφάνιση κάποιων σταρ της όπως ο Ρούνεϊ (που εξαφανίστηκε στο δεύτερο μέρος) ή ο Ντε Χέα που ήταν και πάλι πολύ αναποφάσιστος δημιουργώντας ανασφάλεια στην άμυνά του. Τα μεγάλα ματς δεν τα κερδίζουν οι προπονητές αλλά οι παίκτες και οι ακριβοπληρωμένοι της Σίτι με τον σκόρερ Κομπανί, τον Γιάγια Τουρέ, τον Ζαμπαλέτα, τον Λέσκοτ και τον Σίλβα κορυφαίους, στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Αντίθετα οι της Γιουνάιτεντ μόλις κουράστηκε ο συγκλονιστικός Σκόουλς και έπεσε η απόδοση του Γκιγκς, αντιλαμβανόσουν πως δεν υπήρχε βενζίνη στο ντεπόζιτο!
Ο πίνακας δεν λέει ψέματα, λένε στην Αγγλία αν και υπάρχουν ακόμη 180 λεπτά. Η αλήθεια είναι πως αν τελικά μείνει εκεί η Σίτι μέχρι το τέλος, ειδικά αν συνυπολογίσουμε πως διέλυσε και 6-1 στον πρώτο γύρο τη Γιουνάιτεντ στο «Ολντ Τράφορντ», θα αξίζει πέρα για πέρα αυτό το πρωτάθλημα. Από την άλλη αν ο σερ Αλεξ και οι παίκτες του βγάλουν και άλλο λαγό από το καπέλο, ανατρέποντας την κατάσταση, θα είναι κάτι από παραπάνω από άξιοι επαίνων. Η ερώτηση είναι αν θα σημαίνει για την μπλε πλευρά κάτι παραπάνω από ένα απλό πρωτάθλημα και η αλήθεια είναι πως νιώθεις ότι με τα λεφτά που θα συνεχίσουν να ρέουν άφθονα στα Eastlands, θα έρθουν και άλλοι τίτλοι. Για τη Γιουνάιτεντ θα περιμένουμε αν τελικά μείνει δεύτερη, την αντίδρασή της του χρόνου. Εφόσον είναι η συνήθης, τον Μάη του 2013 μπορεί να την ξαναβρούμε στην κορυφή. Αλλιώς, αν δεν τα καταφέρει, θα μπορούμε να μιλάμε για πραγματική αλλαγή φρουράς!
