Τα 180 δευτερόλεπτα που κατάργησαν τη λογική
Η αναμονή 44 ετών για ένα πρωτάθλημα έλαβε τέλος για την μπλε πλευρά του Μάντσεστερ και το πιο κυνικό φινάλε για την κόκκινη πλευρά, που είχε πιστέψει πως είχε φέρει (για ακόμη μία φορά) τούμπα τα προγνωστικά, ήρθε μέσα σε 200 δευτερόλεπτα!
Η σχετικότητα του χρόνου, που έλεγε και ο Αϊνστάιν, βρήκε την απόλυτη εφαρμογή της στην πιο τρελή μέρα που γνώρισε το αγγλικό ποδόσφαιρο ποτέ! Προσωπικά δεν θυμάμαι ένα τέτοιο φινάλε στην Αγγλία, αν και παρακολουθώ πάνω από τέσσερις δεκαετίες το πρωτάθλημά τους, όμως η αλήθεια είναι πως ούτε σεναριογράφος δεν θα φανταζόταν κάτι ανάλογο!
Η Γιουνάιτεντ πιστεύω πως θα προτιμούσε να είχε κερδίσει η Σίτι τελικά με 3-0 παρά την εξέλιξη που πήρε το ματς. Με τα πέντε λεπτά των καθυστερήσεων να έχουν αρχίσει να μετράνε η ΚΠΡ, που αγωνιζόταν με δέκα παίκτες λόγω ανόητης αποβολής του Μπάρτον, είχε φέρει τα πάνω κάτω προηγούμενη 2-1. Οι λάθος επιλογές των παικτών του Μαντσίνι είχαν αρχίσει να γίνονται όλο και πιο πολλές με το βάρος της αποτυχίας να πλανάται πάνω από το Etihad, αφού η Γιουνάιτεντ είχε ολοκληρώσει το δικό της ματς έχοντας κάνει αυτό που έπρεπε, νικώντας 1-0 τη Σάντερλαντ με γκολ του Ρούνεϊ.
Εκεί, στις καθυστερήσεις καταργήθηκε η λογική. Η Σίτι είχε πετύχει φέτος άλλα 91 γκολ και 8 από αυτά στις καθυστερήσεις, αλλά δεν θα μετρούσαν σε τίποτα αυτά τα τέρματα αν δεν έβαζαν δύο ακόμη!
Όποιος πίστευε πως αυτό μπορούσε να συμβεί, θα σήκωνε όλη την μπάνκα στον αέρα, αφού η συνολική εικόνα της Σίτι στο δεύτερο μέρος δεν προμήνυε την εξέλιξη. Ο Τζέκο ισοφάρισε στο 91' με κεφαλιά και στο 93' ο Αγκουέρο με ωραία προσποίηση και σουτ νίκησε τον τερματοφύλακα της ΚΠΡ, Κένι και έστειλε στον ουρανό τους φίλους των Σίτιζενς. Ηταν το πιο εξωφρενικό φινάλε σε μία καταπληκτική χρονιά με ανατροπές και ενδιαφέρον κυριολεκτικά μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο! Ομοιά της δεν έχει ξαναγίνει από την εποχή που δημιουργήθηκε η Πρέμιερ Λιγκ, το 1992-93. Παρεμπιπτόντως η κυρίαρχος όλων αυτών των 20 ετών, η Γιουνάιτεντ, για να αρχίσει τον δικό της κύκλο των 11 τίτλων βάζοντας στη σκιά τη Λίβερπουλ που ήταν ο δυνάστης από το 1973 έως το 1991, τον Απρίλη του 1993 είχε το δικό της καταλυτικό σημείο. Στον δρόμο για την κατάκτηση του πρώτου της πρωταθλήματος ύστερα από το 1967 κατάφερε να ανατρέψει την κατάσταση και να αρπάξει τελικά τον τίτλο από την Αστον Βίλα, με δύο γκολ σε έξι λεπτά καθυστερήσεων κόντρα στη Σέφιλντ Γουένσντεϊ, από τον σέντερ μπακ της Στιβ Μπρους.
Πάνω σε εκεΙνη τη νίκη έχτισε τα επόμενα χρόνια, για να έρθει και η ευρωπαϊκή καταξίωση το 1999 στη Βαρκελώνη, με τον εξίσου τρελό τρόπο, των δύο γκολ μέσα σε 140 δευτερόλεπτα. Η ομάδα του σερ Αλεξ στο Καμπ Νόου άρπαξε το Τσάμπιονς Λιγκ από τα χέρια της Μπάγερν, η οποία προηγείτο και έχει σπάσει πολλές καρδιές με τέτοια comeback, ωστόσο αυτή τη φορά βρέθηκε στην αντίπερα όχθη. Φυσικά σε μία χρονιά που έμοιαζε σίγουρη πρωταθλήτρια με το εντυπωσιακό της ξεκίνημα (8-2 την Αρσεναλ, 3-1 εύκολα την Τσέλσι) να επισκιάζεται από το 1-6 από τη Σίτι, η επιτυχία της ήταν πως ξαναβρήκε την ισορροπία της και με συνεχή 1-0 μπόρεσε να διατηρηθεί κοντά στην ομάδα του Μαντσίνι. Οταν πια πέρασε πρώτη, όλοι θεωρήσαμε πως θα βλέπαμε το ίδιο έργο όπως σε τόσες και τόσες περιπτώσεις, αλλά η ανατροπή που κατάφερε η Σίτι ήταν επική!
Η Γιουνάιτεντ όχι μόνο πέταξε οκτώ πόντους προβάδισμα σε ένα μήνα, αλλά χθες έχασε για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες τον τίτλο! Πιο σαδιστικός τρόπος δεν ξέρω αν υπήρχε! Και μετά το περσινό Κύπελλο, που έβαζε φραγή στην αναμονή των 35 ετών χωρίς οποιοδήποτε τρόπαιο, τώρα πια η επέλαση των Αράβων έχει στην κατοχή της και τον πιο δύσκολο και σημαντικό τίτλο στο νησί. Επόμενος σταθμός; Το Τσάμπιονς Λιγκ πιθανότατα, που θα είναι σαφώς πιο δύσκολο, αλλά έπειτα από ένα τέτοιο φινάλε τι στα αλήθεια μπορεί να θεωρηθεί αδύνατο;
