Τελικά η επιτυχία με την αποτυχία είναι σχεδόν συγκάτοικοι!
O Φερνάντο Σάντος στη συνέντευξη που μου παραχώρησε για τη σελίδα της Τράπεζας Πειραιώς στο facebook ήταν απόλυτα ειλικρινής. Στην ερώτηση για το αν το θέαμα είναι σημαντικότερο από το αποτέλεσμα, δεν μάσησε τα λόγια του. «Για έναν προπονητή φυσικά το αποτέλεσμα, γιατί αν μία ομάδα παίζει καλά και δεν κερδίζει, τότε δεν θα υπάρχει πολύς χρόνος για τον προπονητή».
Και όταν τον ρώτησα για το πόσο μεγάλο ρόλο παίζει η τύχη, ήταν ξεκάθαρος πως μπορεί να λέμε πως μία ομάδα δουλεύει σωστά και προετοιμάζεται εξαιρετικά από τον προπονητή της, αλλά ένα απρόοπτο γεγονός αλλάζει τα πάντα.
Πριν αρχίσει η συζήτησή μας, off camera κάναμε τη κουβέντα για το πόσο ένα σουτ που φεύγει λίγο άουτ ή βρίσκει στο δοκάρι για λίγα εκατοστά μπορεί να αλλάξει τη μοίρα ενός προπονητή και ενός συλλόγου.
Και λίγες μέρες μετά, στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ για μία ακόμη φορά είδαμε σε όλο του το μεγαλείο τι διαφορά κάνουν λίγα εκατοστά σε ένα σουτ ή μία κεφαλιά! Αν το πέναλτι του Ντρογκμπά πήγαινε άουτ ή το έδιωχνε ο Νόιερ, η Τσέλσι πιθανότατα θα είχε μείνει και πάλι χωρίς το Κύπελλο που αποζητούσε απεγνωσμένα όλα αυτά τα χρόνια. Αν αντίθετα εκείνο του Τζον Τέρι απέναντι στον Φαν ντερ Σάαρ στον τελικό με τη Γιουνάιτεντ είχε βρει στόχο στη βροχερή Μόσχα πριν από τέσσερα χρόνια, τότε θα είχε θεωρηθεί επιτυχημένος ο Αβραάμ Γκραντ και ίσως να μην είχε απολυθεί, αφού θα είχε κάνει τους «μπλε» πρωταθλητές Ευρώπης.
Οπως τώρα ο Ντι Ματέο δεν έχει ακόμη κληθεί για να ανανεώσει, αν και κέρδισε μέσα σε δύο εβδομάδες δύο τρόπαια και κυρίως αυτό που κυνηγούσε η Τσέλσι οκτώ χρόνια! Προκρίνεται από όλους ως η πιο κατάλληλη λύση για να μείνει στον πάγκο, αφού μέχρι τις 4 Μαρτίου, όταν ανέλαβε υπηρεσιακός στη θέση του Αντρέ Βίλας-Μπόας, η ομάδα παρέπαιε! Αν είχε χάσει το Τσάμπιονς Λιγκ, θα ήταν ήδη παρελθόν πάντως και οι ψυχραιμότεροι σκέφτονται πως για κάποια εκατοστά μπορούσε να είχε μείνει με άδεια χέρια. Ο θρίαμβος με τη τραγωδία απέχουν ελάχιστα εκατοστά, είναι σχεδόν συγκάτοικοι!
Θυμίζω πως στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας ο Πετρ Τσεχ απέκρουσε με εκπληκτικό τρόπο την κεφαλιά εξ επαφής του Αντι Κάρολ και η μπάλα δεν πέρασε για ελάχιστο τη γραμμή. Ηταν μία φάση που κάλλιστα μπορούσε να την πατήσει ο διαιτητής και να δώσει γκολ, όπως αντίθετα είχε δώσει γκολ υπέρ της Τσέλσι ο συνάδελφός του στον ημιτελικό με την Τότεναμ σε ένα σουτ του Μάτα, ενώ η μπάλα δεν είχε καν πλησιάσει τη γραμμή! Είναι κάποιες λεπτομέρειες που χαρακτηρίζουν τελικά την έκβαση της ιστορίας. Στον τελικό του Κυπέλλου η φάση έγινε σε μία χρονική στιγμή που η Λίβερπουλ πατούσε καλύτερα στο χορτάρι του «Γουέμπλεϊ». Αν το ματς είχε γυρίσει, τότε πιθανώς ο Νταλγκλίς να μην απολυόταν. Οι λεπτές γραμμές που κάνουν τη διαφορά είναι τόσο δυσδιάκριτες.
Στον ημιτελικό της Τσέλσι με την Μπαρτσελόνα, οι Καταλανοί είχαν βάλει... σημάδι τα δοκάρια, ενώ ο Μέσι στο πέναλτι που έκρινε ουσιαστικά τη βραδιά στο «Καμπ Νόου» έστειλε την μπάλα μερικά εκατοστά πιο πάνω, στο οριζόντιο δοκάρι, οπότε η Τσέλσι πήγε στο Μόναχο και η Μπάρτσα έμεινε στο σπίτι της! Και στο «Αλιάνζ Αρένα» πρώτα ήρθε η απόκρουση του Τσεχ (παρεμπιπτόντως, του απόλυτου πρωταγωνιστή της χρονιάς για την Τσέλσι) στο πέναλτι του Ρόμπεν στην παράταση, ύστερα εκείνη στο πέναλτι του Ολιτς και κυρίως το σουτ χαμηλά στη γωνία που βρήκε το δοκάρι από τον Σβαϊνστάιγκερ, για να ανοίξει ο δρόμος για τον Ντρογκμπά και το νικητήριο χτύπημα!
Το ποδόσφαιρο δεν είναι σοβαρή δουλειά, αφού δεν εξαρτάται η ζωή κανενός από την εξέλιξη ενός ματς, έλεγε πριν από τρεις δεκαετίες ο μεγάλος Ιταλός δημοσιογράφος και αναλυτής Τζιάνι Μπρέρα. Ας το πει κάποιος αυτό, ωστόσο, στον Αμπράμοβιτς, που κάποτε έδιωξε τον Μουρίνιο που του πήρε το πρώτο πρωτάθλημα ύστερα από μισό αιώνα ή πέρυσι τον Αντσελότι, αν και δώδεκα μήνες πριν είχε πάρει το πρώτο νταμπλ στην ιστορία των «μπλε». Και όλα αυτά διότι δεν έβγαλαν την ομάδα ξανά πρώτη, αλλά δεύτερη! Ας το πει επίσης κάποιος στους Αραβες της Σίτι, που αν δεν έπαιρνε με αυτό τον δραματικό τρόπο η ομάδα τους τον τίτλο στο τελευταίο λεπτό, ήδη θα είχαν διώξει τον Μαντσίνι! Μιλάμε, ας μην το ξεχνάμε, για ανώνυμες εταιρείες και από ένα γκολ, ένα πέναλτι, μία απόκρουση ή ένα δοκάρι κρίνονται τίτλοι, συνεπώς και εκατομμύρια κέρδη ή ζημιές. Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς πως η πιο εύκολη λύση είναι να φύγει ο προπονητής! Και ας μη φταίει πάντα αυτός. Αλλωστε κανείς δεν εγγυάται τώρα στον Ντι Ματέο, ακόμη και μετά την πιο μεγάλη επιτυχία, πως θα μείνει στη θέση του!
Κάποτε ο αείμνηστος Χένες Βαϊσβάιλερ, όταν έφυγε έπειτα από μόλις εννιά μήνες στον πάγκο της Μπαρτσελόνα το 1976, διότι είχε έρθει σε ανοιχτή σύγκρουση με τον Γιόχαν Κρόιφ, ο οποίος έλεγχε τα αποδυτήρια, είχε πει το ιστορικό «είναι πάντα πιο εύκολο να φεύγει ένας, παρά 22». Μόνο που στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, στο οποίο έχει γίνει αφόρητα πιεστική η ανάγκη για μόνιμη επιτυχία, το να πάρεις τελικά έναν τίτλο ή το να χάσεις έναν άλλο σε ένα ματς, σε μία φάση ή ακόμη χειρότερο στα πέναλτι κατάντησε ψύχωση και παράνοια!
