Ότι αρχίζει ωραία, τελειώνει με πόνο
Ο Χάρι Ρέντναπ αποτελεί παρελθόν από τον πάγκο της Τότεναμ διαγράφοντας μια διαδρομή, η οποία άλλαξε τα δεδομένα του συλλόγου τα τελευταία χρόνια.
Ανέλαβε την ομάδα το 2008 μετά το τραγικό πέρασμα του Χουάντε Ράμος από το Λονδίνο. Αμέσως άλλαξε την ψυχολογία στην ομάδα και μόλις δυο-τρεις εβδομάδες από την πρώτη ημέρα που κάθισε στον πάγκο, έδειξε αυτό που θα προσπαθούσε να χτίσει στη συνέχεια. Νίκη επί της πρωτοπόρου και αήττητης μέχρι εκείνο το σημείο Λίβερπουλ.
Η συμμετοχή της Τότεναμ στον τελικό του Λιγκ Καπ, η έξοδος στο Τσάμπιονς Λιγκ και η προσπάθεια εδραίωσής της μέσα στην πρώτη τετράδα, ήταν ξεκάθαρα γεγονότα, τα οποία όριζαν ότι η Τότεναμ είχε αλλάξει επίπεδο.
Αυτή όμως ήταν και η παγίδα στην οποία ο ίδιος έπεσε. Η ιστορία με τον πάγκο της Εθνικής Αγγλίας σίγουρα τον επηρέασε ενώ ο αποκλεισμός από το Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης περιόδου έστω και με την καραμπόλα της Τσέλσι, λειτούργησε αρνητικά. Οι υψηλές προσδοκίες είναι για κάθε κόουτς δύσκολο να διαχειριστούν.
Αυτή τη στιγμή ο Ρέντναπ ίσως γνώριζε και ο ίδιος πως το καλύτερο ήταν να φύγει από τον πάγκο. Το δίπολο Γιουνάιτεντ-Σίτι δύσκολα θα σπάσει τα επόμενα χρόνια, η Τσέλσι θα προσπαθήσει να χτίσει πάνω στην επιτυχία του Τσάμπιονς Λιγκ ενώ η Αρσεναλ, την οποία δεν έχει προσπεράσει στη βαθμολογία τα τελευταία 20 χρόνια, θα είναι πάντα δυνατή και πρωταγωνίστρια τουλάχιστον για την 4αδα. Αν υπολογίσουμε ότι κάποια στιγμή και η Λίβερπουλ θα αρχίσει να βελτιώνεται, καταλαβαίνουμε πόσο δύσκολο θα ήταν για τον Ρέντναπ χωρίς τα έσοδα από την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση και άρα τα χρήματα για να ξοδέψει, να δημιουργήσει ξανά μια ομάδα ανταγωνιστική.
Για τον ίδιο δεν είναι κακό αυτό που συνέβη. Για την Τότεναμ πάλι, οι υψηλές προσδοκίες παραμένουν και η επόμενη λύση για τον πάγκο θα πρέπει να είναι μια, η οποία θα καταφέρει να ανταποκριθεί. Τα δύσκολα για τους Λονδρέζους αρχίζουν ξανά…
