Ούτε νέος «special one»… ούτε άσχετος
Οι προσλήψεις προπονητών, όπως άλλωστε και οι μεταγραφές, είναι σαν τα αμοιβαία κεφάλαια. Οι προηγούμενες αποδόσεις δεν εγγυώνται ποτέ τις μελλοντικές. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Ακόμα και ο κορυφαίος προπονητής του 21ου αιώνα, Ζοσέ Μουρίνιο, στην πρώτη του δουλειά πριν από 12 χρόνια στην Μπενφίκα, απολύθηκε. Πιο κλασική περίπτωση στο αγγλικό πρωτάθλημα, από αυτήν του μεγάλου Μπράιαν Κλαφ, δεν υπάρχει. Το 1972 πήρε το πρωτάθλημα με την Ντέρμπι την οποία είχε ανεβάσει στην πρώτη κατηγορία λίγα χρόνια πριν. Στην συνέχεια πήγε στην πανίσχυρη Λιντς και εκεί άντεξε μόνο 44 μέρες…Έπειτα μετακινήθηκε στην Νότιγχαμ την οποία μέσα σε τέσσερα χρόνια, από ομάδα της Τσάμπιονσιπ, μετέτρεψε σε πρωταθλήτρια Αγγλίας και δύο φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Δεν ξέρω και φυσικά δεν πιστεύω ότι ο Αντρέ Βίλας Μπόας μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. Να οδηγήσει δηλαδή την Τότεναμ στην κορυφή μετά από τόσα πολλά χρόνια. Αλλά είναι σίγουρο ότι όπως δεν έγινε ξαφνικά νέος «special one» επειδή πήρε με την Πόρτο ένα Κύπελλο Ευρώπης, δεν μπορεί να έγινε και άσχετος μέσα σε 200 μέρες.
Κάθε δουλειά και κάθε ομάδα έχει τις ιδιαιτερότητές της και η αλήθεια είναι ότι όταν προέρχεσαι από μία αποτυχία, δεν έχει περιθώριο για πίστωση χρόνου. Η αλήθεια πάντως είναι ότι ο Χάρι Ρέντναπ αφήνει στην Τότεναμ μία «στρωμένη» ομάδα και αν ο Βίλας Μπόας δεν προσπαθήσει με βιαστικές κινήσεις να αλλοιώσει τον χαρακτήρα της, έχει πιθανότητες να κάνει κάτι καλό ανεβάζοντας ξανά τις μετοχές του.
