Τίτλο ονειρεύονται πολλοί αλλά είναι ξανά κούρσα για δύο!
Από το 1992 που ξεκίνησε η εποχή της Πρέμιερ Λιγκ, μόνο επτά φορές μία ομάδα μπόρεσε να διαχειριστεί την κατάκτηση του τροπαίου και να παραμείνει στη κορυφή. Και δεδομένου του γεγονότος πως οι μόνες ομάδες που το έχουν κάνει είναι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Τσέλσι αντιλαμβάνεται κανείς τη δυσκολία του εγχειρήματος! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Η Γιουνάιτεντ μάλιστα, έχει αποτύχει να διατηρήσει τον τίτλο της σε έξι περιπτώσεις αυτά τα 20 χρόνια αλλά έχει και την απόλυτη τεχνογνωσία στο πώς να τον ξαναπάρει το επόμενο έτος. Εχοντας κερδίσει άλλωστε 12 εκ των 20 τίτλων από τότε που έγινε η Πρέμιερ Λιγκ έχει επανακτήσει τα κεκτημένα πέντε φορές από τις επτά που κάποιος τις τα άρπαξε μέσα από τα χέρια. Επειδή ο τρόπος που έχασε το περσινό τίτλο ήταν σκληρός , με τη διαφορά τερμάτων να χωρίζει τις ομάδες στη κορυφή, κυριολεκτικά στο τελευταίο σουτ της σεζόν στη νίκη της Σίτι επί της ΚΠΡ αλλά και το γεγονός πως ήταν οκτώ πόντους μπροστά στις αρχές Απριλίου, σε κάνει πάντα να σκέφτεσαι πως δεν πρόκειται να μείνει με σταυρωμένα χέρια ο Σερ Αλεξ Φέργκιουσον. Νοιώθει πληγωμένος και ο εγωισμός του πάντα τον οδηγούσε σε εντυπωσιακές κινήσεις την επόμενη μέρα κάθε στραπάτσου! Ηδη με τις κινήσεις το μεταγραφικό παζάρι, με την απόκτηση του Καγκάβα (σημαντικού στελέχους της Ντόρτμουντ τα τελευταία χρόνια) και κυρίως του Ρόμπιν φαν Πέρσι , έστειλε το μήνυμα στους γείτονες του! Η απόκτηση του πρώτου σκόρερ της περσινής σεζόν και η τοποθέτηση του δίπλα στον Ρούνει κάνει τη προοπτική μίας εξαιρετικής επιθετικής γραμμής πολύ ελκυστική, ωστόσο πρέπει να έχουμε υπόψη και τα αρκετά προβλήματα τραυματισμών που είχε ο Ολλανδός τα προηγούμενα χρόνια!
Η επιστροφή του Βίντιτς, που πέρσι έπαιξε μόλις οκτώ ματς όπως και η πιθανώς καλύτερη προσαρμογή του Ντε Χέα στο Ολντ Τράφορντ ύστερα από μία μέτρια πρώτη χρονιά, μπορεί να είναι τα κλειδιά για τους «κόκκινους διαβόλους». Ένα πράγμα που ελάχιστοι παρατήρησαν, αλλά έχει τη δική του σημασία, ήταν πως η Γιουνάιτεντ δεν νίκησε σε κανένα ματς στη περσινή περίοδο, στο οποίο βρέθηκε κάποια στιγμή να χάνει! Ένα γεγονός που είναι άκρως ασυνήθιστο για την ομάδα του Σερ Αλεξ και που για χρόνια αποτελούσε το σήμα κατατεθέν της! Αν το βελτιώσει φέτος , θα έχει κάνει ένα μεγάλο βήμα για να ξαναπάρει τον τίτλο.
Όμως κακά τα ψέματα , το φαβορί λέγεται Μάντσεστερ Σίτι. Η αλήθεια για να είμαστε σωστοί παραμένει πως πιο δύσκολο είναι να διατηρήσεις ένα πρωτάθλημα από το να το κατακτήσεις και αυτό το έχουν διαπιστώσει στο παρελθόν αρκετοί! Από την Μπλάκμπερν του Νταλγκλίς στη δεκαετία του 90 έως την Αρσεναλ του Βενγκέρ, ακόμη και την εκπληκτική ομάδα που τερμάτισε αήττητη το 2004. Και φυσικά η Τσέλσι που πέτυχε νταμπλ με τον Αντσελότι. Μόνο ο Special One ο Ζοσέ Μουρίνιο κέρδισε σερί πρωταθλήματα το 2005 και το 2006 εκτός φυσικά από τον Σερ Αλεξ. Πέρσι η Σίτι ουσιαστικά δέχτηκε ένα τεράστιο δώρο από τον αποκλεισμό της στο Τσάμπιονς Λιγκ αφού δεν ήταν εύκολο να διαχειριστεί τόσο απαιτητικό πρόγραμμα. Φέτος όμως θα έχει και εκεί βλέψεις οπότε πρέπει να μην πετάξει βαθμούς σε κρίσιμα ματς που θα προηγούνται ή θα ακολουθούν τα παιχνίδια των ομίλων. Ο Μαντσίνι διαχειρίστηκε καταπληκτικά το υλικό του και η επιλογή του να επαναφέρει τον Τέβες δικαιώθηκε στη πράξη και του έδωσε πόντους! Εχει ωστόσο να βρει λύση με τον απρόβλεπτο Μπαλοτέλι που ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμος να εκραγεί σαν απασφαλισμένη χειροβομβίδα και επίσης πρέπει να λειτουργήσει ξανά εξαιρετικά η άμυνα της ομάδας που ήταν καθοριστικός παράγοντας στην επιτυχία. Τα 93 γκολ που έβαλε η επίθεση και τα 29 που δέχτηκε η άμυνα ήταν μία εξαιρετική ισορροπία και κάτι ανάλογο θα χρειαστεί και φέτος όπως και το να παραμείνει φρούριο το «Etihad». Οι 18 νίκες σε 19 ματς έκαναν και τη διαφορά πέρσι. Η Σίτι είναι για μένα πάντα το φαβορί αλλά όχι τόσο όσο την έβλεπα μέχρι την μετακίνηση του Φαν Πέρσι βόρεια. Η απόκτηση του Ολλανδού κλείσει την όποια ψαλίδα οπότε προβλέπω ξανά ένα ανάλογο δραματικό φινάλε με τον τίτλο να κρίνεται πιθανώς πάλι στο νήμα!
Ποιος όμως μπορεί να μπει σφήνα από τους υπόλοιπους; Κανείς κατά τη ταπεινή μου άποψη. Παρακολουθώ το αγγλικό πρωτάθλημα από το 1971 και μπορώ άφοβα να πω πως ενώ δεν έχει την ίδια αβεβαιότητα για το που θα καταλήξει ο τίτλος, όπως στη δεκαετία του 70 όταν επτά ακόμη και οκτώ ομάδες είχαν πιθανότητες να τον κατακτήσουν, υπάρχει τα τελευταία χρόνια μία μεγαλύτερη ισορροπία. Ειδικά σε σύγκριση με τα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα που ένοιωθες πως ελάχιστοι μπορούσαν να κάνουν ζημιά σε Αρσεναλ, Γιουνάιτεντ και Τσέλσι.
Αυτό οφείλεται στην καλή έδρα που έχουν πολλές ομάδες με αποτέλεσμα να μην θεωρείς σίγουρη νικήτρια σχεδόν πουθενά τη Σίτι ή τη Γιουνάιτεντ σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει με Ρεάλ και Μπαρτσελόνα στην Ισπανία! Όμως, για τον τίτλο, νομίζω πως πάλι είναι κούρσα για δύο. Η Τσέλσι που λογικά ως πρωταθλήτρια Ευρώπης θα μπορούσε να μπει στον παρονομαστή της εξίσωσης αποτελεί ένα μεγάλο ερωτηματικό. Οσο και αν βελτιώθηκαν τα πράγματα με τον Ντι Ματέο στον πάγκο, η επόμενη σεζόν για έναν υπηρεσιακό τεχνικό που έκανε θαύματα παραμένει το μεγαλύτερο τεστ. Οι 25 πόντοι που χώρισαν τους Λονδρέζους από τη κορυφή δεν καλύπτονται εύκολα και παρά τις καλές προσθήκες που έκανε η Τσέλσι έχω τη αίσθηση πως δεν μπορεί να ακολουθήσει κούρσα τίτλου μέχρι τέλους!
Η Αρσεναλ θα έχει ακόμη μία δύσκολη σεζόν. Είναι επιτυχία του Βενγκέρ που ανέτρεψε το περσινό εφιαλτικό ξεκίνημα, με το 8-2 από την Γιουνάιτεντ , το 4-3 από την Μπλάκμπερν και την πρώτη εντός εδρας ήττα ύστερα από 13 χρόνια από τη Λίβερπουλ , όλα μάλιστα μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου! Ο Αλσατός έδωσε ρεσιτάλ διαχείρισης κρίσης και η ομάδα του κάλυψε τη διαφορά των 10 πόντων από την Τότεναμ φτάνοντας στη τρίτη θέση που έδινε και δικαίωμα απευθείας συμμετοχής στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Θα χρειαστεί πάντως να πάρει αρκετά γκολ από τον Ζιρού τον Ποντόλσκι και τον Καθόρλα για να μην φανεί το κενό των 30 τερμάτων του Φαν Πέρσι! Και επίσης θα πρέπει να κοιτάξει να ενισχύσει την προβληματική στη περσινή σεζόν αμυντική του γραμμή.
Η Τότεναμ είναι το μεγαλύτερο ερωτηματικό της σεζόν. Ο Χάρι Ρέντναπ δεν ήταν φυσικά τέλειος αλλά παρόλα τα μειονεκτήματα του αυτή την ομάδα την μεταμόρφωσε από ουραγό με δύο πόντους τον Οκτώβριο του 2008 όταν την ανέλαβε μόλις έφυγε ο Ράμος, σε ομάδα της τετράδας. Την έφτασε , μην λησμονούμε, ακόμη και στους προημιτελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ! Ο Αντρέ Βίλας Μπόας που δεν έγινε φυσικά άσχετος μέσα σε λίγους μήνες αποτυγχάνοντας στη Τσέλσι αλλά ούτε και είναι ο νέος Μουρίνιο επειδή πήρε το Γιουρόπα Λιγκ με τη Πόρτο, έχει μία δεύτερη και τελευταία ευκαιρία στο νησί! Η (σχεδόν βέβαιη) φυγή του Μόντριτς θα αποδυναμώσει την Τότεναμ και η επίθεση της που μόλις δύο χρόνια πριν είχε υπεροπλία , θα χρειαστεί ότι περισσότερο γίνεται από τον Ντεφό και τον νεαρό Κέιν που όλοι κάνουν λόγο για το ταλέντο του, προκειμένου να παραμείνει ανταγωνιστική. Προσωπικά το βλέπω δύσκολο να μπει στη τετράδα οπότε όλα τα υπόλοιπα θα εξαρτηθούν από το ξεκίνημα της σεζόν, που αν είναι κακό θα είναι αδύνατο να μην υπάρξει εσωστρέφεια!
Η Λίβερπουλ του Μπρένταν Ρότζερς μπορεί να είναι τυχερή που δεν περιμένει κανείς κάτι καλό από αυτή! Η εικόνα της ομάδας στα πρώτα ματς, είτε φιλικά είτε με την Γκόμελ για το Γιουρόπα Λιγκ έδειξαν ήδη την αλλαγή φιλοσοφίας στο τρόπο παιχνιδιού. Ο Τζο Αλλεν , ο παίκτης με τις περισσότερες σωστές πάσες πέρσι στην Πρέμιερ Λιγκ είναι εξαιρετική προσθήκη, ο Μπορίνι ίσως να δώσει το εύκολο γκολ που έλειψε πέρσι, ο Σουάρεζ θα είναι κλειδί ειδικά τώρα που υπέγραψε νέο συμβόλαιο και ο Ασάιντι στα άκρα φέρνει ταχύτητα. Ο νέος ρόλος του Τζέραρντ που δεν έχει πια αμυντικές υποχρεώσεις συν την επιστροφή του (υποτιμημένου από το κοινό) Λούκας θα δώσει μία ισορροπία στα χαφ, ωστόσο ερωτηματικό πάντα είναι η άμυνα και το τι θα γίνει με τον Κάρολ που και πάλι έδειξε στο φιλικό με τη Λεβερκούζεν πόσο χρήσιμος θα είναι τώρα που βρίσκει τα πατήματα του αλλά ακόμη δεν έχει πειστεί ο νέος τεχνικός των ρεντς! Μία θέση στη εξάδα είναι η λογική εξέλιξη αλλά για τετράδα μοιάζει αρκετό το χάσμα που πρέπει να καλυφτεί για μία ομάδα που κατρακύλησε από τη δεύτερη θέση και τους 86 πόντους του 2009 στην όγδοη και τους 52 πόντους του 2012.
Η Νιούκαστλ της Τσάμπιονσιπ του 2010 ακούμπησε το Τσάμπιονς Λιγκ το 2012 και ο εκπληκτικός τρόπος που επένδυσε τα χρήματα που πήρε για να δώσει τον Αντι Κάρολ στη Λίβερπουλ είναι για σεμινάριο. Όμως δεν πιστεύω πως μπορεί να επαναλάβει το περσινό φρενήρη ρυθμό της και εξακολουθεί να είναι ερωτηματικό το πώς θα συνυπάρξουν ο Παπίς Σισέ, η αποκάλυψη του δεύτερου μισού της χρονιάς με τον Ντεμπά Μπα που κουβάλησε στη πλάτη τους τις «καρακάξες» έως τον Γενάρη! Τα χαφ της είναι καλά, η άμυνα θέλει κάποιες βελτιώσεις αλλά γενικά το πρόβλημα της ήταν η έλλειψη ικανών αναπληρωματικών. Ο Αλαν Πάρντιου γνωρίζει πως αυτό που θα περιμένει ο κόσμος στο «Σεν Τζέιμς Παρκ» φέτος θα ξεπερνά τις δυνατότητες μίας αρκετά συμπαγούς μεν αλλά πολύ περιορισμένης σε αληθινά υψηλή ποιότητα ομάδας! Εχει ήδη βιώσει μία φορά το 2006 το τι είναι να ζητά ο οπαδός, παραπάνω πράγματα, από αυτά που μία ομάδα μπορεί να προσφέρει, όταν ήταν στον πάγκο της Γουέστ Χαμ. Μία σεζόν που άρχισε μετά την παραλίγο κατάκτηση του Κυπέλλου, με έξοδο στο ΟΥΕΦΑ αλλά που τελείωσε με μεγάλη αγωνία, με σωτηρία στη τελευταία αγωνιστική χάρη στο αμφιλεγόμενο ματς με την Γιουνάιτεντ στο «Ολντ Τράφορντ» και τη νίκη με 1-0 χάρη στο γκολ του Κάρλος Τέβες που αμέσως μετά μεταγράφηκε στην ομάδα του Σερ Αλεξ! Και βέβαια με τον ίδιο να έχει απολυθεί νωρίτερα στη χρονιά! Αυτό είναι πάντα ο εφιάλτης του. Φυσικά η Νιούκαστλ δεν θα έχει τέτοια προβλήματα φέτος αλλά δεν είναι και εύκολο να επαναλάβει την ίδια σεζόν. Μία θέση στην Ευρώπη και πάλι οφείλει να είναι ο πρωταρχικός στόχος της.
Από τις υπόλοιπες ομάδες ξεχωρίζουν η Εβερτον του Ντέιβιντ Μόιες που λύνοντας το επιθετικό πρόβλημα με τον Γιέλαβιτς λογικά κοιτάει και πάλι για μία θέση τη πρώτη οκτάδα, η Σάντερλαντ του πολύ καλού μάνατζερ Μάρτιν Ο’ Νιλ που έχοντας την ομάδα από την αρχή θα έχει την ευκαιρία να βελτιώσει πολλές από τις περσινές αδυναμίες της και η Αστον Βίλα του Λάμπερτ που φεύγοντας από την Νόριτς για να κάνει το άλμα στο «Βίλα Παρκ» θα λειτουργήσει συσπειρωτικά σε μία ομάδα που πέρσι λόγω της παρουσίας του πρώην τεχνικού της Μπέρμιχαμ, Αλέξ Μακλίς ο κόσμος στην εξέδρα ήταν ξεκάθαρα διχασμένος!
Οσο για την ουρά πρώτη υποψήφια για υποβιβασμό θεωρώ πως είναι η Ρέντινγκ του Μπράιαν Μακ Ντέρμοτ που έχει σοβαρά κενά στην άμυνα και δεν διαθέτει ικανό πάγκο για να σταθεί στην κατηγορία και η Σουόνσι. Οι Ουαλλοί που πέρσι εντυπωσίασαν , έχασαν τον τεχνικό τους Ρότζερς που πήγε στη Λίβερπουλ συν δύο κλειδιά της χρονιάς τους, τον Αλλεν και τον Σινκλέρ που πάει στην Σίτι. Ο Μίκαελ Λάουντρουπ θα έχει πάρα πολύ δύσκολο ρόλο για να κρατήσει στην Πρέμιερ Λιγκ μία ομάδα που έμεινε στην κατηγορία παίζοντας ωραίο ποδόσφαιρο και ήδη κινείται στη μεταγραφική αγορά για να ενισχυθεί αλλά μάλλον άργησε να το κάνει! Δύο άλλες ομάδες που θα ταλαιπωρηθούν είναι η Νόριτς που έχει και αυτή καινούργιο τεχνικό, τον Κρις Χιούτον και η Γουέστ Μπρόμιτς που έχασε τη σιγουριά που της έδινε στον πάγκο ο Ρόι Χότζον. Ο Μαρκ Χιουζ κινήθηκε καλά στις μεταγραφές για να μην έχει η ΚΠΡ τα περσινά καρδιοχτύπια και η Γουέστ Χαμ διαθέτει την φυσιογνωμία που λέγεται Σαμ Αλαρντάις που ξέρει όσο κανείς να κάνει μικρομεσαίες ομάδες να ξεπερνούν τον εαυτό τους. Τέλος είναι πολύ ευχάριστο που θα ξαναδούμε πίσω στα σαλόνια μία από τις πιο συμπαθητικές ομάδες της Αγγλίας την Σαουθάμπτον!
