Ο νέος που είναι ωραίος ή ο παλιός που είναι αλλιώς;
Τη στιγμή που ο Φέργκιουσον θα συμπληρώνει 63 ντέρμπι στον πάγκο της Γιουναϊτεντ ο Ρότζερς θα το βιώνει μόλις για δεύτερη φορά. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από τη μέρα που πριν από το ταξίδι της Λίβερπουλ στο «Ολντ Τράφορντ» για το Κύπελλο, ο Ρόι Χότζον απολύθηκε και στη θέση του επέστρεφε (δύο δεκαετίες αφότου είχε παραιτηθεί) ο Κένι Νταλγκλίς. Αν κάποιος έμενε μόνο στους αριθμούς, η παρουσία του Μπρένταν Ρότζερς στον πάγκο θα μπορούσε να αποκληθεί και αποτυχημένη σε σύγκριση με τους προκατόχους του! Και αυτό γιατί σε 21 ματς μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα έχει μόλις τρεις πόντους παραπάνω από αυτούς που είχε συγκεντρώσει ο νυν τεχνικός της εθνικής Αγγλίας, ενώ υπολείπεται κατά πολύ του «King Kenny». Ο Νταλγκλίς στα πρώτα του 21 ματς από την ώρα που ανέλαβε είχε 12 νίκες, 4 ισοπαλίες και 5 ήττες, δηλαδή 40 πόντους, ενώ ο Ρότζερς 8 νίκες, 7 ισοπαλίες και 6 ήττες, με σύνολο 31 βαθμών. Παρ' όλα αυτά η αίσθηση που υπάρχει στο «Ανφιλντ» είναι πως η ομάδα έχει βρει πια τον δρόμο της. Και αυτόν θα ακολουθήσει με τον κόσμο να στηρίζει ξεκάθαρα τον νέο τεχνικό.
Η Λίβερπουλ που σιγά-σιγά δημιουργεί ο Βορειοϊρλανδός έχει ξανά αγωνιστική φιλοσοφία. Τα παιχνίδια 11 εναντίον 11 στις προπονήσεις που λάτρευε ο Χότζον, γιατί του έδιναν τη δυνατότητα να σταματά το παιχνίδι διαρκώς κάνοντας διορθώσεις στο πώς έπρεπε να στηθεί η άμυνα, ανήκουν στο παρελθόν. Το ίδιο και οι ατελείωτες ασκήσεις τακτικής που στα χρόνια του Ζεράρ Ουγέ και του Ράφα Μπενίτεθ κούραζαν τους παίκτες. Ο Κένι Νταλγκλίς αντίθετα στο διάστημα της επιστροφής του λειτούργησε ελεύθερα, με μπούσουλα τον τρόπο του Μπομπ Πέισλι στη δεκαετία του '70 και του '80 όπου οι παίκτες είχαν μεγαλύτερη άνεση να αυτοσχεδιάσουν. Λειτούργησε καλά για ένα διάστημα ιδίως στην αρχή, αλλά όταν χρειάστηκε να κάνει τακτικές κινήσεις ή όταν η ομάδα έπρεπε να αλλάξει ενδεκάδες για να προσαρμοστεί στον αντίπαλο, ο Κένι τα θαλάσσωσε έχοντας χάσει την επαφή με το σύγχρονο ποδόσφαιρο.
Ο Ρότζερς αντίθετα έχει μία ξεκάθαρη φιλοσοφία. Το ατελείωτο passing game δεν γίνεται απλώς και μόνο γιατί μοιάζει με το παιχνίδι της Μπαρτσελόνα, αλλά γιατί είναι ολοφάνερο πως έχει αρχή, μέση και τέλος. Οι παιδικές ασθένειες των πρώτων εβδομάδων όταν η μπάλα γύριζε χωρίς τελική προσπάθεια έδωσε τη θέση της σε ένα επιθετικό κρεσέντο τουλάχιστον 25 τελικών ενεργειών ανά ματς που πια αποδίδουν και γκολ. Οι προπονήσεις γίνονται μόνο με πολλά 5 εναντίον 5 παιχνίδια και το 4-3-3 που ουσιαστικά βασίζεται στον ισπανικό τρόπο σκέψης και εφαρμόζεται στη Λίβερπουλ σε όλες τις βαθμίδες μέχρι και στην ομάδα των under 9 ετών! Η πρόσληψη του πρώην τεχνικού της Τότεναμ, Αλεξ Ινγκελθορπ, στην ομάδα των Νέων πριν από δύο μήνες συνδυάστηκε με τη νέα επιτυχία της ομάδας στο NextGen όπου παρά την απουσία των περσινών πρωταγωνιστών Στέρλινγκ, Σούσο και Γουίσντομ, οι οποίοι ανέβηκαν στην ομάδα Ανδρών, η νίκη με 4-1 επί της πρωταθλήτριας του 2012 Ιντερ έδωσε ακόμη μία πρόκριση στους «κόκκινους».
Η ΛΙβερπουλ φυσικά βρίσκεται αυτή τη στιγμή πολύ μακριά από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τις επιτυχίες του σερ Αλεξ Φέργκιουσον. Τη στιγμή που ο Σκωτσέζος τεχνικός θα συμπληρώνει 63 ντέρμπι στον πάγκο της Γιουνάιτεντ από τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων του 1986 που έκανε το ντεμπούτο του σε αυτή την επική κόντρα, ο Ρότζερς θα το βιώνει μόλις για δεύτερη φορά. Ομως όπως ο σερ Αλεξ επέβαλε στη Γιουνάιτεντ τη δική του φιλοσοφία και δυσκολεύτηκε πολύ στο ξεκίνημα, έτσι και ο Ρότζερς παλεύει να αλλάξει τα πάντα σε μία ομάδα με ένδοξο παρελθόν. Ο Φέργκι υπό το βάρος των 20 χρόνων (τότε) χωρίς τίτλο, μέχρι να καταφέρει το 1990 να πάρει το Κύπελλο που αποδείχτηκε η σανίδα σωτηρίας του, αμφισβητήθηκε πολύ αλλά κατόρθωσε να πετύχει αυτό που θαυμάζει όλος ο κόσμος σήμερα. Δεν λέω πως ο Βορειοϊρλανδός τεχνικός μπορεί να κάνει κάτι ανάλογο, αφού για να είμαστε ρεαλιστές κανείς δεν πρόκειται μελλοντικά να πλησιάσει τις επιτυχίες του σερ Αλεξ, ωστόσο μόνο αν παραμείνει προσηλωμένη η Λίβερπουλ σε ένα νέο δρόμο ίσως κατορθώσει να ξαναπετύχει αυτά που ονειρεύονται οι οπαδοί της.
Μέχρι να γίνει αυτό απαιτείται υπομονή. Και ματς σαν το σημερινό κρίνονται (και θα κρίνονται) στις λεπτομέρειες. Η φόρμα δεν παίζει ρόλο ούτε η βαθμολογική θέση. Και φυσικά δεν είναι ένα ματς που θα κριθεί μόνο από τον Φαν Πέρσι ή τον Σουάρες αλλά από τη συνολική λειτουργία των δύο ομάδων μέσα στο γήπεδο. Τα χαφ είναι το κλειδί όπως και οι γκολκίπερ που οφείλουν να δείξουν στις άμυνές τους πως μπορούν να τους εμπιστευτούν. Και ειδικά ο Ρέινα. Κατά τα άλλα αυτό το παιχνίδι παραδοσιακά θα είναι το μεγαλύτερο της σεζόν και για τους δύο. Για τη Λίβερπουλ η Γιουνάιτεντ ήταν πάντα ο σημαντικότερος αντίπαλος. Ακόμη και όταν οι «κόκκινοι διάβολοι» κινδύνευαν με υποβιβασμό ή έπεφταν όπως το 1974, ή ακόμη και όταν η Εβερτον την κόντραρε σε τίτλους στη δεκαετία του '80. Για τη Γιουνάιτεντ μπορεί η Σίτι να έγινε «ενοχλητικός γείτονας» αλλά η Λίβερπουλ είναι η ομάδα που πάντα θα θέλουν οι οπαδοί της να βλέπουν να φεύγει με σκυμμένο κεφάλι από το γήπεδο. Σε αυτά τα ματς ανάμεσα στις μεγαλύτερες ομάδες του αγγλικού ποδοσφαίρου τα προγνωστικά είναι για να περνάμε την ώρα μας.
