Ένα καμπανάκι για το πόσο μακριά είναι το Μουντιάλ!
Τελικά ήταν επιτυχία ή αποτυχία της Αγγλίας το 1-1 στο Μαυροβούνιο; Εξαρτάται αν κάποιος βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο. Με βάση την εμφάνιση του πρώτου μέρους, η Αγγλία αδικείται, με βάση το δεύτερο ημίχρονο μάλλον και τυχερή είναι! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Είχα πάντως πολλά χρόνια να δω την εθνική Αγγλίας να παίζει τόσο καλά σε μία δύσκολη έδρα όπως έκανε στο πρώτο ημίχρονο στην Ποντγκόριτσα. Αλλά στο δεύτερο μέρος, όλες οι παλιές …αμαρτίες της ομάδας έκαναν την εμφάνιση τους. Ο Χότζον έβλεπε τη μπόρα να έρχεται, ωστόσο προτίμησε να μην κάνει αλλαγή μέχρι το σημείο που ισοφαρίστηκε και το τελικό 1-1 ως σκορ δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί άδικο. Οι Μαυροβούνιοι έκαναν ένα ακόμη βήμα για να μείνουν πρώτοι, κάτι που θα σημαίνει και πρόκριση στο Μουντιάλ, γεγονός μοναδικό για χώρα με πληθυσμό λιγότερο από εκατομμύριο, ωστόσο οι Άγγλοι με τρία ματς στο Γουέμπλει το επόμενο φθινόπωρο, έχουν ακόμη ελπίδες. Για όποιον δεν έχει δει το ματς, η ισοπαλία ίσως να ακούγεται ως έκπληξη, αλλά για να είμαστε ειλικρινείς, περισσότερο με επιτυχία οφείλει κανείς να το αντιμετωπίσει από αγγλικής πλευράς.
Το εξαιρετικό ξεκίνημα με το γκολ του Ρούνει στο 6’, ήρθε ως φυσιολογική συνέχεια του δοκαριού που είχε ο ίδιος στο δεύτερο λεπτό, με καταπληκτικό πλασέ και ενός σουτ του Τζόνσον που εξουδετέρωσε ο Μαυροβούνιος γκολκίπερ λίγο πιο μετά. Όμως αντί να χτίσει πάνω σε αυτό το προβάδισμα, η ομάδα του Ρόι Χότζον σπατάλησε το υπόλοιπο ημίχρονο πρώτιστα περιορίζοντας τους αντιπάλους της και λιγότερο απειλώντας. Παρόλα αυτά είχε τις φάσεις που θα τελείωναν το ματς πλην όμως δεν το κατόρθωσε. Και το αποτέλεσμα που επαναλαμβάνω είναι απόλυτα δίκαιο, είναι ακόμη ένα καμπανάκι για τους παίκτες και τον προπονητή πως η Βραζιλία παραμένει ακόμη μακριά.
