Τον παραχάιδεψαν και τον έκαναν τέρας!
Πρόκειται για ένα χαρισματικό παίκτη που στη μέρα του μπορεί να κερδίσει μόνος του το ματς. Όμως ταυτόχρονα, είναι και ένας προβληματικός χαρακτήρας που αποτελεί μία ποδοσφαιρική εκδοχή του δόκτορα Τζέκιλ και του κυρίου Χάιντ. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Ο Λουίς Σουάρεζ είναι αυτοκαταστροφική προσωπικότητα και αυτό φαίνεται από όλη την πορεία του έως τώρα. Ικανός για το πιο δύσκολο πράγμα, μία ενέργεια που μοιάζει βγαλμένη από σελίδες ποδοσφαιρικών κόμικς και την επόμενη στιγμή πρόθυμος να γκρεμίσει με μία αλόγιστη κίνηση ότι έχτισε.
Η υπερχειλίζουσα ενεργητικότητα του μέσα στο γήπεδο εκδηλώνεται με επικίνδυνο τρόπο που ώρες ώρες ακουμπά τα όρια της ανοησίας! Όπως η κίνηση του να δαγκώσει το μπράτσο του Ιβάνοβιτς στο παιχνίδι με την Τσέλσι, μία βλακώδης ενέργεια που στερείται οποιασδήποτε υπερασπιστικής τακτικής!
Αυτό που έγινε τον στοχοποίησε ξανά. Και αυτή τη φορά δεν βρέθηκε κάποιος να τον υπερασπιστεί. Σίγουρα θα του επισύρει η κίνηση αυτή, κάποια ποινή από την ομοσπονδία που ήδη επιλήφθηκε του θέματος. Ο ίδιος βέβαια απολογήθηκε προσωπικά στον Ιβάνοβιτς αργά το βράδυ και μέσω του τουίτερ ζήτησε συγνώμη για την ενέργεια του, ωστόσο αυτό δεν τον αθωώνει. Η διοίκηση της Λίβερπουλ δεν άφησε αυτή τη φορά το θέμα να σέρνεται αλλά πιστεύω πως μόνο αν η ίδια τον τιμωρήσει παραδειγματικά θα σώσει την παρτίδα. Δεν χρειάζεται να περιμένει την απόφαση των αρχών γιατί ο Σουάρεζ που πέρσι στηρίχτηκε (κακώς και υπερβολικά) πολύ από όλο το φάσμα των ανθρώπων στην Λίβερπουλ στο ζήτημα του Εβρά, έβαλε ξανά δυναμίτη στα θεμέλια του τι ακριβώς πρεσβεύει ο σύλλογος.
Ο Ουρουγουανός άσος, τον Οκτώβριο του 2011 δημιούργησε τεράστιο ηθικό ζήτημα στη Λίβερπουλ (υπονομεύοντας τον Κένι Νταλγκλίς και τη διοίκηση) με τη ρατσιστική επίθεση στον Εβρά και στη συνέχεια αρνούμενος να τον χαιρετήσει όταν η Λίβερπουλ έπαιξε ξανά με την Γιουνάιτεντ. Όμως στο ματς με την Τσέλσι ξεπέρασε τα εσκαμμένα! Η ενέργεια του ήταν πραγματικά σοκαριστική και το χειρότερο που τον αφήνει ακάλυπτο είναι πως το έχει ξανακάνει όταν φορούσε τη φανέλα του Αγιαξ. Είχε τότε δαγκώσει το αυτί του Μπακάλ της Αιντχόβεν, τον Νοέμβριο του 2010 και τιμωρήθηκε με επτά ματς, κάτι που ουσιαστικά τελείωσε την καριέρα του στο Αμστερνταμ.
Η Λίβερπουλ τον χρειάζεται χωρίς δεύτερη κουβέντα γιατί είναι ίσως ο μοναδικός πραγματικά παγκόσμιας κλάσης ποδοσφαιριστής που διαθέτει αυτή την ώρα. Πλην όμως η ιστορία της και η φανέλα της δεν αφήνουν περιθώρια για τον οποιοδήποτε Σουάρεζ να μην αντιλαμβάνεται πως η (συνεχόμενα προκλητική) συμπεριφορά του έχει ξεπεράσει τα όρια της υπομονής. Μάλλον πια όπως έκανε και ο Αγιαξ πριν δύο χρόνια, προς όφελος του συλλόγου είναι να το δώσει και να πάρει όσα περισσότερα χρήματα μπορεί από την μετακίνηση του, αλλά ακόμη και αν αποφασιστεί να μείνει ας του τρίξουν τα δόντια. Με το να τον χαϊδεύουν επειδή τον έχουν ανάγκη, δημιούργησαν ένα τέρας που απειλεί να τους κατασπαράξει! Κανείς, ποτέ, δεν είναι μεγαλύτερος από την ομάδα! Αυτό στο «Ανφιλντ» ειδικά, είναι κανόνας. Ο Σουάρεζ συμπεριφέρεται από πέρσι σαν κακομαθημένο παιδί και αυτό καμία ομάδα που θέλει να λέγεται μεγάλη δεν έχει την πολυτέλεια να το αφήνει ατιμώρητο!
