Πιο ανθρώπινος από ποτέ!
Κάθε φορά που βλέπω συνέντευξη Τύπου στην οποία παρουσιάζεται ο Ζοσέ Μουρίνιο σκέφτομαι τι άλλο θα μπορούσε να κάνει για να τραβήξει και πάλι την προσοχή! Αυτή τη φορά δεν είπε τίποτα extreme και όμως ξεχώρισε ξανά! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Πιο θετική αλλά ταυτόχρονα ψύχραιμη αποτίμηση με έντονο το ανθρώπινο στοιχείο, δεν θα μπορούσε να υπάρχει από αυτή τη δεύτερη εμφάνιση του Πορτογάλου στο μέρος που θεωρεί πια «σπίτι» του. Στην Τσέλσι. Ας μη λησμονούμε πως κάνουμε κουβέντα για τον απόλυτο σταρ του 21ου αιώνα στον χώρο της προπονητικής. Οι τίτλοι του μιλάνε μόνοι τους. Ομως παραμένει και ο μοναδικός στον χώρο του που κάνει τέτοιες συνεντεύξεις Τύπου να έχουν νόημα. Συνήθως οι διαδικασίες παρουσίασης κάποιου στον Τύπο περιέχουν αφόρητες κοινοτυπίες και κλισέ. Με τον Ζοσέ Μουρίνιο, κλισέ δεν υπάρχει. Και αυτό αποδείχτηκε και χτες. Περισσότεροι από 100 δημοσιογράφοι από όλο τον κόσμο πήραν το μαγικό χαρτάκι και μπορεί να μην ήταν στο Λονδίνο ο ίδιος αριθμός διαπιστευμένων που βρέθηκε στη Μαδρίτη το 2010, όταν ανέλαβε τη Ρεάλ, ωστόσο νομίζω πως ήταν η πιο θετική και ανθρώπινη παρουσίασή του!
Ο Μουρίνιο αυτή τη φορά δεν έβγαλε κάποιον πηχυαίο τίτλο. Ισως γιατί δεν είναι πια πρωταθλητής Ευρώπης, όπως ήταν το 2004 και εμφανιζόμενος πρώτη φορά στην Τσέλσι είχε πει πως είναι a Special One, ούτε καν στην Ιντερ όταν είχε πει το μυθικό «Είμαι ο Μουρίνιο και αυτό αρκεί. Δεν είμαι special one αλλά ούτε και μαλ…». Τότε το 2004 στην Τσέλσι υποσχέθηκε πρωτάθλημα, στην Ιντερ το 2008 την ευρωπαϊκή υπέρβαση, ενώ στη Ρεάλ Μαδρίτης είχε ρίξει στο τραπέζι την έξυπνη ατάκα πως «κανείς δεν είναι μεγαλύτερος από την ομάδα». Αποδείχτηκε αυτό πικρά στην πράξη για τον ίδιο, αφού στον τεράστιο αυτό σύλλογο κανείς δεν μπορεί να θεωρήσει τον εαυτό του παραπάνω από τους υπόλοιπους.
Ηταν πάντως αυτή η εμφάνισή του η πιο …γήινη μέχρι τώρα. Δεν ξέρω αν ήταν μόνο απόρροια της μέτριας παρουσίας του στη Ρεάλ. Αλλωστε και ο ίδιος είπε στο ξεκίνημα της κουβέντας με τους δημοσιογράφους χθες, πως τα πάντα εξελίσσονται. Δεν θα ήταν εύκολο να πει τα ίδια πράγματα με το 2004 και δεν θα ήταν σώφρον άλλωστε εκ μέρους του. Και είπε χωρίς ενδοιασμούς πως αυτή τη φορά πάει σε έναν σύλλογο που τον αγαπάνε και ο ίδιος αγαπάει. Είναι ένα πολύ κομβικό σημείο για την καριέρα του γιατί άλλη μία αποτυχία ή έστω και μέτρια παρουσία θα βάλει φουρνέλο σε όλες τις προηγούμενες αδιαμφισβήτητες επιτυχίες.
Ηταν πάντως ολοφάνερο πως αισθανόταν πιο άνετα από οποιαδήποτε άλλη αντίστοιχη παρουσίαση. Οπως όμως ήταν και ξεκάθαρο πως πρώτη φορά πάει σε μία ομάδα επειδή ο ίδιος πρώτιστα την έχει ανάγκη και όχι το αντίθετο!
