Τα ματς που απλά δεν δικαιούσαι να ηττηθείς!
Στο εξώφυλλο του match programme σήμερα στο «Ανφιλντ» θα υπάρχει το πρόσωπο του ανθρώπου που άλλαξε τα πάντα για την «κόκκινη» πλευρά του Λίβερπουλ.
Του Μπίλι Σάνκλι, του οραματιστή και χαρισματικού Σκωτσέζου τεχνικού που ανέλαβε τη Λίβερπουλ στη δεύτερη κατηγορία, στα τέλη της δεκαετίας του '50, παραπαίουσα και σχεδόν υπό διάλυση και την άφησε 15 χρόνια μετά ως την απόλυτη πρωταγωνίστρια στο αγγλικό ποδόσφαιρο.
Η συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννησή του συμπίπτει με το ματς που ακόμη θεωρείται το σημαντικότερο στο αγγλικό καλαντάρι, παρά το γεγονός πως η Λίβερπουλ πήρε το 1990 το τελευταίο από τα 18 πρωταθλήματά της! Κι αυτό γιατί ενώ εδώ και δύο δεκαετίες η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κυριαρχεί έχοντας ως αντιπάλους κατά καιρούς την Τσέλσι, την Αρσεναλ, τη Σίτι, τη Νιούκαστλ ακόμη και την Μπλάκμπερν, να της στερούν τίτλους, ως παραδοσιακή της αντίπαλο, πάντα ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον τη Λίβερπουλ θεωρούσε! Και μάλιστα όχι απλά αντίπαλο, αλλά ως απόλυτο εχθρό. Παρ' όλα αυτά μέσα στο «Ανφιλντ», αντιλαμβανόσουν τον σεβασμό που του έδειχναν όλοι από τον τρόπο που τον χαιρετούσαν οι υπάλληλοι και οι stewards μέχρι το το πόσα πολλά αυτόγραφα υπέγραφε, πλησιάζοντας τη θέση του στον πάγκο δίπλα στους οπαδούς!
Η μόνη φορά που ο Φέργκιουσον συναντήθηκε με τον συμπατριώτη του, Μπίλι Σάνκλι, ήταν το 1980 όταν η Αμπερντίν που μετέτρεπε σε δύναμη ο «Φέργκι» αντιμετώπισε την πανίσχυρη Λίβερπουλ (η οποία είχε πια τον Μπομπ Πέισλι στον πάγκο) στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Οι Μερσεϊσάιντερς επικράτησαν με 4-0 κάνοντας τον Φέργκιουσον έξαλλο με τους πάικτες του, αλλά η μεταξύ των δύο αντρών αλληλοεκτίμηση ήταν τεράστια. Ο σερ Αλεξ για πρώτη φορά μετά από 27 χρόνια δεν θα είναι εκεί στα ματς που όπως έλεγε χαρακτηριστικά, είναι αυτά που απλά δεν δικαιούσαι να ηττηθείς. Η Γιουνάιτεντ πάει στο ντέρμπι με άλλον τεχνικό ύστερα από τον Μάρτιο του 1986 όταν καθόταν στον πάγκο της ο Ρον Ατκινσον! Το περίεργο είναι πως ο διάδοχός του, ο Ντέιβιντ Μόγες, Σκωτσέζος κι αυτός, έχει το αρνητικό γεγονός να τον συνοδεύει πως δεν έχει νικήσει στο «Ανφιλντ» ποτέ! Ο Μόγες ωστόσο μπορεί να περηφανεύεται πως έγινε ο πρώτος τεχνικός της Εβερτον σε μισό αιώνα που οδήγησε την «μπλε» πλευρά σε διαδοχικές σεζόν πάνω από τη Λίβερπουλ στη βαθμολογία! Αρκεί αυτό για να αρχίσει μέσα στο άντρο μίας αναγεννημένης αντιπάλου, τον δικό του νικηφόρο κύκλο; Πιθανώς όχι, αλλά αν υπάρχει κάτι που εξιτάρει αυτή τη στιγμή αγωνιστικά πριν από την κόντρα αυτών των δύο μονομάχων είναι πως βρίσκονται σε καλό σημείο από αγωνιστικής άποψης. Οι μεν έχουν αρχίσει για πρώτη φορά από το 2008 με διαδοχικές νίκες στην Πρέμιερ Λιγκ και οι δε έβγαλαν ήδη δύο δύσκολα ματς με τέσσερις πόντους και μετά από το σημερινό παιχνίδι και το τοπικό ντέρμπι με τη Σίτι θα έχουν ξεμπερδέψει με τα πιο δύσκολα ματς του πρώτου κύκλου των δώδεκα αγωνιστικών!
Ο Μπρένταν Ρότζερς, που φέτος έμαθε να μιλάει λιγότερο, συνεχίζει τη δική του επανάσταση στην ομάδα κι επειδή οι μεταγραφές του, συμπεριλαμβανομένων των Στάριτζ και Κοουτίνιο του περασμένου Γενάρη, δείχνουν να είναι όλες σημαντικές, κερδίζει μέρα με τη μέρα όλο και πιο πολύ την εμπιστοσύνη του κόσμου. Το ότι ενώ λείπει ο Λουίς Σουάρες δεν γίνεται μεγάλη κουβέντα, είναι ένα αποδεικτικό στοιχείο πως ο Βορειοϊρλανδός μάνατζερ κάνει εξαιρετικό έργο. Οσο για τη Γιουνάιτεντ, η απόδοση του Ρούνεϊ στο ματς με την Τσέλσι κι η διαφαινόμενη -εκτός απροόπτου- παραμονή του ισχυροποιούν ακόμη πιο πολύ το ρόστερ και δίνουν στον Μόγες μία άνεση να λειτουργήσει χωρίς πίεση, σε περίπτωση που δεν χάσει φυσικά σήμερα! Στην Εβερτον επί μία δεκαετία και πλέον μπορούσε, είναι η αλήθεια, να παίρνει τα μπράβο επειδή χειριζόταν μικρό μπάτζετ κι ο πρόεδρος τον είχε σαν μικρό Θεό! Στη Γιουνάιτεντ όπως ήδη κατάλαβε από την γκρίνια για τις ήττες στα φιλικά, η άνεση να ζεις με παράσημα ακόμη και με ισοπαλίες ή ηρωικές εμφανίσεις είναι σενάριο που δεν υφίσταται! Οι φίλοι της Εβερτον τον κατηγορούσαν για ελάχιστα πράγματα, αλλά ένα από αυτά ήταν πως πάντα έδειχνε στη Λίβερπουλ υπέρ το δέον σεβασμό. Για την ακρίβεια, έλεγαν πως φοβόταν να ρισκάρει. Ειδικά στον ημιτελικό του Κυπελλου το 2012 όταν η Λίβερπουλ παρέπαιε κι έχανε με 1-0, δεν έκανε κάτι για να κλονίσει την άμυνα των «ρεντς», σε αντίθεση με τον Νταλγκλίς που έκανε σωστές αλλαγές και πήρε το ματς με 2-1. Στον πάγκο της Γιουνάιτεντ όπου η πίεση είναι πραγματικά αφόρητη, ακόμη δεν έχει βρεθεί στην ανάγκη να ρισκάρει και το σημερινό ματς θα είναι ένα γερό τεστ.
Οσο για τη Λίβερπουλ, αυτή είναι μία αναμέτρηση που θα δείξει σαν μαγνητικός τομογράφος από τι ακριβώς είναι φτιαγμένη. Και η ισοπαλία δεν θα είναι κακό αποτέλεσμα, αφού ακόμη σε διαδικασία ωρίμανσης είναι αυτή η ομάδα, αλλά μία νίκη θα έδινε την εκτόξευση για να αρχίσει να μπαίνει σε νέα βάση συζήτησης η σεζόν. Μία ήττα όμως θα αρχίσει και πάλι να φέρνει στον ορίζοντα τα συνήθη σύννεφα της τελευταίας εικοσαετίας! Από όποια πλευρά και να το δούμε αυτό το ματς, δεν θα πλήξουμε. Αλλωστε 0-0 μεταξύ τους υπάρχουν μόνο δύο τα τελευταία 30 χρόνια: το 1989 και το 2005 και τα δύο στο «Ανφιλντ»!
