Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα
Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πραγματοποιεί το δεύτερο χειρότερο ξεκίνημα πρωταθλήτριας στην Πρέμιερ Λιγκ μετά την Μπλάκμπερν στα μισά της δεκαετίας του '90 και η πίεση προς τον Ντέβιντ Μόγιες αυξάνεται πλέον όλο και περισσότερο. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Η επιλογή του το καλοκαίρι να «κρυφτεί» πίσω από την πετυχημένη συνταγή του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, δεν αποδίδει για την ώρα. Η Γιουνάιτεντ πραγματοποιεί κακό ξεκίνημα, το χειρότερο πρωταθλήτριας στην Πρέμιερ μετά τη σεζόν 1995-1996 αφού ακόμη και Λιντς, μετά το πρωτάθλημα του ΄92 είχε ξεκινήσει καλυτερα αν και στο τέλος τερμάτισε στην 17η θέση. Ο Μόγιες επέλεξε να μη ρισκάρει το καλοκαίρι, βάζοντας στην ομάδα κάποιες προσωπικές πινελιές αλλάζοντας τέσσερις με πέντε παίκτες και επέλεξε να στηριχθεί πάνω στο καλοδουλεμένο αγωνιστικό πλάνο της πρωταθλήτριας.
Ο ίδιος πριν λίγες ημέρες δήλωσε ότι για να παλέψεις για την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ πρέπει να έχεις τουλάχιστον πέντε παίκτες υψηλού επιπέδου, αριθμός που δεν υπάρχει στη Γιουνάιτεντ. Αυτός όμως επέλεξε να επενδύσει μόνο στον Φελαϊνί και αυτό φυσικά συνέβη την τελευταία μέρα των μεταγραφών. Το κακό ξεκίνημα τον έχει φέρει από νωρίς σε μια κατάσταση πανικού. Ο Μόγιες δείχνει εγκλωβισμένος και θα αναγκαστεί πιο γρήγορα απ' ότι φανταζόταν να προβεί σε τομές. Σίγουρα θα πρέπει να περιμένει μέχρι την μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου, όπου η ενίσχυση της ομάδας φαντάζει επιτακτική ανάγκη.
Το καλό για τη Γιουνάιτεντ είναι ότι με εξαίρεση την Άρσεναλ, η οποία κανείς δεν ξέρει αν θα αντέξει σε αυτούς τους ρυθμούς, όλοι οι υπόλοιποι χάνουν βαθμούς δεξιά και αριστερά. Αυτό βέβαια δείχνει και το πόσο πολύ έχουν δυναμώσει οι περισσότερες ομάδες της Πρέμιερ. Ο Μόγιες οφείλει από πολύ νωρίς να αρχίσει να αλλάζει την ομάδα αφού η επιλογή του να βαδίσει εκ του ασφαλούς σε ότι είχε δημιουργήσει ο Φέργκιουσον δεν αποδίδει. Ίσως αν είχε αναλάβει μια ομάδα που πέρυσι τερμάτισε 3η ή και 4η στο πρωτάθλημα να το αποφάσιζε πιο εύκολα και πιο γρήγορα αλλά τώρα με την απώλεια βαθμών να είναι ήδη μεγάλη και το πρόγραμμα που ακολουθεί να παραμένει δύσκολο, πρέπει να επισπεύσει τις διαδικασίες μιας απόφασης. Να αρχίσει να βάζει τις δικές του πινελιές στο σύλλογο ή να ελπίζει ότι η επιτυχημένη συνταγή του Σερ Άλεξ θα επανεμφανιστεί στα αγγλικά γήπεδα από τους «κόκκινους διαβόλους».
