Με τέτοιο Σουάρεζ δικαιούσαι να κάνεις όνειρα….
Καταρρίπτοντας το ένα ρεκόρ μετά το άλλο ο Λουίς Σουάρεζ ξανάφερε τη Λίβερπουλ στην κορυφή της Πρέμιερ Λιγκ και με σεληνιασμένο τον Ουρουγουανό στο Μέρσεισάιντ, μπορεί να μην το φωνάζουν αλλά στο πίσω μέρος μυαλού τους κάπου σκέφτονται πολύ τολμηρά. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Ωστόσο μέχρι να αρχίσουν να μιλάνε για πρωτάθλημα καλό είναι να θυμούνται το πόσο εύκολα μετατρέπονται όλα σε ένα πρωτάθλημα που είναι απρόβλεπτο. Αυτός που δεν πρόκειται να την πατήσει όπως πέρσι, δεν είναι άλλος από τον Μπρένταν Ρότζερς.
Ο Βορειοϊρλανδός τεχνικός ανέλαβε ένα από τα πιο δύσκολα έργα το καλοκαίρι του 2012, να ξανακάνει τη Λίβερπουλ ανταγωνιστική αλλά και να της δώσει και πάλι αγωνιστική ταυτότητα. Αυτό δηλαδή που είχε απωλέσει από την τελευταία χρονιά του Ράφα Μπενίτεθ, και ύστερα επί Χότζον και Νταλγκλίς. Η Λίβερπουλ μπορεί πέρσι να βρέθηκε γρήγορα μακριά από την κορυφή και τέτοια εποχή πριν 12 μήνες να ήταν στην δέκατη θέση, ωστόσο διαπίστωνες πως το αγωνιστικό στυλ της άλλαζε. Παρόλα αυτά μόλις έκανε μερικές νίκες η ομάδα του και ο Ρότζερς τολμούσε να ανεβάσει λίγο τον πήχη, ερχόταν ένα στραβό αποτέλεσμα και πήγαιναν όλα πίσω. Όμως το passing game στο οποίο ο νεαρός τεχνικός προσηλυτίστηκε βλέποντας τους Ισπανούς, και το οποίο δίδαξε περίφημα στη Σουόνσι είχε αρχίσει από το δεύτερο μισό της περσινής περιόδου να αποδίδει καρπούς. Ήταν και πρόσφορο το έδαφος σε μία ομάδα που από τη δεκαετία του ‘70 είχε αυτό το στυλ στο DNA της.
Κάνοντας πολύ πετυχημένες προσθήκες τον Γενάρη με τον Στάριτζ και τον Κουτίνιο, η «κόκκινη στρατιά» άρχισε να ανεβαίνει και από τα μέσα του Μάρτη δεν έχασε ξανά ματς στο πρωτάθλημα παρά τη τιμωρία του Σουάρεζ τελειώνοντας τη σεζόν με σπριντάρισμα.
Η μεγάλη επιτυχία πάντως του Ρότζερς ήταν η διαχείριση της κρίσης που ξέσπασε με την πίεση που ασκούσε ο Σουάρεζ για μεταγραφή. Ομολογώ πως πίστευα ότι το γυαλί είχε ραγίσει ανάμεσα στον κόσμο της ομάδας και τον Ουρουγουανό. Όπως και με τον προπονητή του τον οποίο κατηγορούσε πως τον ξεγέλασε. Έμοιαζε σχεδόν βέβαιο πως ο Σουάρεζ θα έφευγε και ήταν ζήτημα μόνο του πόσα χρήματα θα απαιτούσε η διοίκηση της Λίβερπουλ για να τον παραχωρήσει. Ο Ρότζερς όμως απαίτησε να μην φύγει, στάθηκε πολύ σκληρός απέναντι στον παίκτη και ταυτόχρονα δεν άφησε την ομάδα να απασχοληθεί με το ζήτημα ετοιμάζοντας την για το ξεκίνημα όπου άλλωστε θα έλειπε ο Λουίς από τη περσινή τιμωρία. Όλα κύλησαν ρολόι, ο Σουάρεζ επέστρεψε, ο Ρότζερς τον αγκάλιασε θερμά αλλά δεν τον έβαλε πάνω από τους υπόλοιπους όπως λανθασμένα είχε κάνει ο Νταλγκλίς μετα την ιστορία με τον Εβρά το 2011. Η Λίβερπουλ έκανε ένα πολύ καλό ξεκίνημα, η ομάδα έπαιζε εξαιρετικά και ο Στάριτζ σκόραρε συνέχεια οπότε η επιστροφή του Σουάρεζ έγινε πολύ ομαλά σε μία ενδεκάδα που ήξερε τι ζητούσε μέσα στο γήπεδο. Όταν μάλιστα έλεγε το καλοκαίρι ο Ρότζερς πως ο Ουρουγουανός είναι τέτοια ράτσα ποδοσφαιριστή που θα έδινε τα πάντα μέσα στο γήπεδο, ήξερε ακριβώς τι θα γινόταν.
Η απόλυτη κίνηση του όμως ήταν όταν τον έχρισε αρχηγό ύστερα από τον τραυματισμό του Στίβεν Τζέραρντ. Ο Σουάρεζ λες και σεληνιάστηκε με το περιβραχιόνιο, διέλυσε την Τότεναμ υπέγραψε νέο συμβόλαιο μέσα στην εβδομάδα και τώρα έκανε σκόνη την Κάρντιφ μέσα σε ένα ημίχρονο φέρνοντας και πάλι τους «κόκκινους» στην πρώτη θέση. Εκεί όπου θα μείνει αν η Άρσεναλ δεν κερδίσει την Δευτέρα το βράδυ την Τσέλσι. Και αν κάποιος έλεγε το καλοκαίρι πως ανήμερα τα Χριστούγεννα η Λίβερπουλ θα ήταν πρώτη θα τον περνούσαμε για τρελό. Όμως τα δύο επόμενα ματς με Σίτι και Τσέλσι εκτός έδρας θα είναι καθοριστικά αφού θα αποτελέσουν ένα πολύ σημαντικό κρας τεστ για το που μπορεί να φτάσει. Ο στόχος φυσικά παραμένει η επιστροφή στην τετράδα για πρώτη φορά από το 2009 και συνεπώς η ευκαιρία να ξαναπαίξει στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αλλά όταν είσαι η Λίβερπουλ και έχεις κάνει τέτοιο ξεκίνημα διαθέτοντας στο πρόσωπο του Σουάρεζ πιθανότατα τον κορυφαίο αυτή την ώρα παίκτη στον πλανήτη, δικαιούσαι να κάνεις όνειρα.
