Πονοκέφαλος, αλλά και υπέρβαση
Το μεγάλο ζευγάρι που ανέδειξε η κλήρωση δεν είναι άλλο από αυτό που συνθέτουν Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Μπάγερν. Κλήρωση βουνό για τους «κόκκινους διαβόλους» ενώ η Τσέλσι μπορεί να χαμογελά. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Από την στιγμή που ξεπέρασε το εμπόδιο του Ολυμπιακού με την ανατροπή του εις βάρος της 2-0, οι οπαδοί της δεν μπορούν να απαιτήσουν κάτι παραπάνω. Να ελπίζουν ναι, αλλά να απαιτήσουν από τη Γιουνάιτεντ σε αυτή τη μεταβατική χρονιά, όχι!
Ειδικά από τη στιγμή που στο δρόμο της για τα ημιτελικά θα βρεθεί η Πρωταθλήτρια Ευρώπης Μπάγερν Μονάχου, η οποία είναι ακόμη πιο βελτιωμένη φέτος με τον Πεπ Γκουαρντιόλα στον πάγκο της.
Η κλήρωση ήταν ότι χειρότερο για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αφού η γερμανική ομάδα όχι μόνο είναι το Νο1 φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου αλλά και μια από τις 3-4 σταθερά πιο φορμαρισμένες σε όλη τη σεζόν. Η ομάδα του Ντέιβιντ Μόγιες καλείται να κάνει μια υπέρβαση, ανάλογη με αυτή που έκανε η Λίβερπουλ το 2005 ή η Τσέλσι το 2012, όταν αμφότερες κατάφεραν να ανατρέψουν κάθε προγνωστικό φτάνοντας μέχρι την κατάκτηση του τροπαίου.
Από τη στιγμή που μένει εκτός τετράδας στην Πρέμιερ Λιγκ, μοιάζει πλέον απίθανο να παίξει του χρόνου Τσάμπιονς Λιγκ αλλά και εκείνες δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ξεπέρασαν κάθε λογική με τη Λίβερπουλ να ξεπερνά τα εμπόδια των Τσέλσι και Μίλαν το 2005 και την Τσέλσι τα εμπόδια των Μπαρτσελόνα και Μπάγερν το 2012.
Στην περίπτωση της Τσέλσι νομίζω ότι μπορούν να υπάρξουν χαμόγελα. Η φανέλα της είναι πιο βαριά από της Παρί Σεν Ζερμέν και η παρουσία του Ζοσέ Μουρίνιο στον πάγκο εγγυάται σωστή αντιμετώπιση ενός αντιπάλου επικίνδυνου μεν αλλά συλλογικά άπειρου σε τέτοιο επίπεδο. Η Παρί τώρα προσπαθεί να κάνει τα πρωταγωνιστικά της βήματα στο Τσάμπιονς Λιγκ αλλά έχω την αίσθηση ότι η εμπειρία του Πορτογάλου, θα της κόψει νωρίς τις φιλοδοξίες διάκρισης φέτος.
