 |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |
Σε μια εποχή που οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές μένουν σε μια ομάδα τόσο διάστημα όσο χρειάζεται να μάθουν τα ονόματα των συμπαικτών τους, φαινόμενα σαν τον Ράιαν Γκίγκς σπανίζουν. Δύο δεκαετίες συμπληρώνονται αύριο από το απόγευμα που ο Ουαλός άσος έκανε το ντεμπούτο του με τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Περιμένοντας 47 χρόνια για να γιορτάσουν έναν τίτλο, οι οπαδοί της Μπέρμιγχαμ απόλαυσαν κάθε λεπτό από τον τελικό της Κυριακής. Πίστευα πριν το ματς πως δεν θα ήταν εύκολος αντίπαλος η Μπέρμιγχαμ για την Αρσεναλ. Πώς να ήταν άλλωστε αφού είχε παίκτες με μεγαλύτερη εμπειρία σπουδαίων ματς από πολλούς παίκτες του Βενγκέρ.
Οι αυτοκρατορίες, διδάσκει η Ιστορία, πέφτουν πάντα από μέσα. Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει κλασικότερο παράδειγμα από την 22α Φεβρουαρίου 1991.Την ημέρα που ο Κένι Νταλγκλίς εντελώς ξαφνικά ανακοίνωσε την παραίτησή του από τον πάγκο της πιο πετυχημένης ομάδας που είχε αναδείξει το βρετανικό ποδόσφαιρο.
Για ακόμη μία φορά διαβάζω πως συζητείται νομοσχέδιο κατά της βίας στον αθλητισμό και δεν μπορώ παρά να χαμογελάσω. Γιατί δεν έχουμε πρόβλημα στην Ελλάδα με τους νόμους που υπάρχουν, αλλά με την εφαρμογή τους.
Είναι η πρώτη φορά που μια πόλη εκπροσωπείται από τρεις ομάδες σε νοκ-άουτ φάση του Τσάμπιονς Λιγκ. Οι δύο από αυτές έπεσαν ήδη στη μάχη και όχι μόνο κέρδισαν τις εντυπώσεις αλλά έβαλαν και γερές βάσεις για την πρόκριση. Περισσότερο βέβαια η Τότεναμ.
Παραμένει ο μόνος προπονητής που οδήγησε την ομάδα του σε τρεις διαδοχικούς νικηφόρους ευρωπαικούς τελικούς και 15 χρόνια μετά τον θάνατο του παραμένει ο μόνος που κατέκτησε τρεις φορές το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Ο Μπομπ Πέισλι σκανδαλωδώς, μέχρι και σήμερα δεν πήρε έστω μετά θάνατον το τίτλο του Σερ για αυτά που πρόσφερε στο ποδόσφαιρο, αλλά αυτό είναι κάτι που η οικογένεια του δεν κυνήγησε ποτέ.
Πριν από τρία χρόνια τέτοιες μέρες, πάνω στην επέτειο των 50 χρόνων από το δυστύχημα του Μονάχου, το ντέρμπι του Μάντσεστερ είχε ένα ασυνήθιστο αποτέλεσμα. Για πρώτη φορά από το 1974 η Μάντσεστερ Σίτι «άλωνε» το Ολντ Τράφορντ και σε συνδυασμό με τη νίκη και στον πρώτο γύρο έκανε κάτι σπάνιο στις αναμετρήσεις των δύο πλευρών στο Μάντσεστερ.
Αυτό που συνέβη τη Κυριακή, με την τακτική που εφάρμοσε η Λίβερπουλ στο παιχνίδι με την Τσέλσι δεν ήταν κάτι πρωτόγνωρο για τα βρετανικά δεδομένα. Και δεν εννοώ καν το ματς με την Στόουκ, πριν λίγες μέρες. Έχει ξανασυμβεί 21 χρόνια πριν.
Μια νίκη κόντρα στην Τσέλσι δίνει όσους βαθμούς δίνει μια κόντρα στη Φούλαμ ή την Στόουκ. Με τη διαφορά όμως ότι εκτοξεύει την αυτοπεποίθηση και την ψυχολογία στα ύψη ενώ υπενθυμίζει σε όλους ότι τη πιο βαριά φανέλα στην Αγγλία φορούν μόνο δύο ομάδες, η Λίβερπουλ και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Μεγάλες ομάδες είναι πολλές, ακόμη και έξω από την Πρέμιερ Λιγκ όπως η Λιντς και η Νότιγχαμ, ωστόσο όταν μιλάμε για βαριά χαρτιά οι δύο αιώνιοι έχουν την ...μεταφυσική μαζί τους!
Υπήρξε ένας μπαλαδόρος με κινήσεις χορευτή. Είχε το ίδιο δυνατά και τα δύο πόδια και με δικά του γκολ η Μάντσεστερ Σίτι γύρισε ένα χαμένο ματς στο Νιούκαστλ από 1-3 σε 4-3 και κατέκτησε το τελευταίο της πρωτάθλημα το 1968.Δώδεκα μήνες αργότερα έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα της Λέστερ δίνοντας στους «μπλε» και το Κύπελλο Αγγλίας. Το 1970 στη μοναδική βραδιά διάκρισης στην Ευρώπη για την Σίτι, ήταν ο κορυφαίος στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων στο 2-1 επί της πολωνικής Γκόρνικ.
