 |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |
Το ερώτημα της επόμενης μέρας για την Τσέλσι είναι αν ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς θα ανανεώσει το συμβόλαιο του Ντι Ματέο, ή όχι. Εκ πρώτης όψεως μοιάζει ρητορικό το ερώτημα, αλλά κάθε άλλο παρά έτσι είναι. Γιατί αν και ήδη οι παλιοσειρές διά των δηλώσεων του Τζον Τέρι έδειξαν ξεκάθαρα πως θα ήθελαν τον Ιταλό και του χρόνου, αν κάποιος ήταν στη θέση του Ρώσου μεγιστάνα, μόλις ολοκληρωνόταν το πανηγύρι, θα είχε τις δεύτερες σκέψεις.
Το αστέρι που οδηγούσε την Τσέλσι ολόκληρη τη χρονιά, φάνηκε κάποια στιγμή ότι την εγκατέλειψε. Εκεί, λίγο πριν το τέλος του τελικού κόντρα στη Μπάγερν. Τότε όμως επέστρεψε ακόμα πιο λαμπρό.
Αν τα πράγματα στο ποδόσφαιρο ήταν τόσο απλά όσο μερικές φορές είναι στο Pro ή στο football manager, θα βάζαμε τα στοιχεία του σημερινού τελικού με την Μπάγερν να έχει το αβαντάζ έδρας, και τις όποιες σημαντικές απουσίες της και απέναντι την Τσέλσι των χιλίων προβλημάτων μέσα στη σεζόν και το τελικό αποτέλεσμα θα μας έβγαινε σχεδόν αυτόματα. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Oι ABBA τραγουδούσαν στις μέρες δόξας τους «the winner takes it all», δηλαδή «ο νικητής τα παίρνει όλα». Η αλήθεια είναι πως το πάλαι ποτέ Κύπελλο Πρωταθλητριών, που αποκαλούμε εδώ και μία 20ετία Τσάμπιονς Λιγκ και το οποίο διεκδικούν αύριο εδώ στο Μόναχο η Μπάγερν και η Τσέλσι, γιγάντωσε όχι μόνο χάρη στις ομάδες που έκαναν δυναστεία και έγραψαν το όνομά τους στο τρόπαιο, αλλά και επειδή κάποιοι μεγάλοι χαμένοι έδωσαν λάμψη στους νικητές με τη δική τους παρουσία.
Μπορεί η διοίκηση της Λίβερπουλ να αποφάσισε την απομάκρυνση του Κένι Νταλγκλίς και να αντιμετωπίσει έντονες διαμαρτυρίες από μια μερίδα οπαδών της ομάδας, ωστόσο οι δυσκολίες αυξάνονται στην προσπάθεια να βρεθεί ο κατάλληλος προπονητής που θα καθίσει στον πάγκο του «Άνφιλντ».
Οι διαπραγματεύσεις στη Βοστώνη ανάμεσα στον Κένι Νταλγκλίς και τους διοικούντες τη Λίβερπουλ μπορεί να ολοκληρώθηκαν με τον Σκοτσέζο να επιστρέφει πλέον στην Αγγλία, ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, όπως ίσως θα ήταν σε οποιαδήποτε άλλη αγγλική ομάδα μετά από μια μέτρια σεζόν. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Το 1974 όταν ο Πελέ είχε αποφασίσει να εγκαταλείψει το ποδόσφαιρο, οι Αμερικανοί με τα ατελείωτα χρήματα που διέθεταν στην ομάδα Κόσμος (που ανήκε στη Warner Bros) επιχειρώντας να προσελκύσουν επενδυτές και ενδιαφέρον στο νέο για αυτούς σπορ που αποκαλούσαν soccer, πλησίασαν τον Βραζιλιάνο άσο.
Η αναμονή 44 ετών για ένα πρωτάθλημα έλαβε τέλος για την μπλε πλευρά του Μάντσεστερ και το πιο κυνικό φινάλε για την κόκκινη πλευρά, που είχε πιστέψει πως είχε φέρει (για ακόμη μία φορά) τούμπα τα προγνωστικά, ήρθε μέσα σε 200 δευτερόλεπτα!
Ήταν το καλοκαίρι του 2005. Η εθνική μας ομάδα, ένα χρόνο μετά τον θρίαμβο στο Euro, είχε στραπατσαριστεί στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών και τα πρωτοσέλιδα του αθλητικού Τύπου είχαν ήδη ασχοληθεί ξανά με τη μεταγραφολογία, ώστε να ανεβάσουν το ενδιαφέρον.
Ο Ντιντιέ Ντρογκμπά έγινε ο πρώτος παίκτης που σκοράρει σε τέσσερις διαφορετικούς τελικούς του Κυπέλλου Αγγλίας, ο Τζον Τέρι ο πρώτος αρχηγός που σηκώνει το τρόπαιο τέσσερις φορές και η Τσέλσι έφτασε τα επτά Κύπελλα στην ιστορία της τα τέσσερα από αυτά στον 21ο αιώνα. Ωστόσο αυτός ο τελικός θα μπορούσε να είχε εντελώς διαφορετική εξέλιξη...
